Paradise for Sale: A Parable of Nature

تاریخ تلخ جزیره نائورو، یک ذره کوچک در اقیانوس آرام در نیمه راه بین هاوایی و استرالیا، نشان دهنده داستان بزرگ تری از تخریب محیط زیست و اختلالات اقتصادی است. برای بیش از 2000 سال، نائوروهای سنتی، جدا از بقیه جهان، در ثبات اجتماعی و زیست محیطی زندگی می کردند. اما در سال 1900 کشف فسفات، یک نیاز مطلق برای کشاورزی، نائورو را وارد بازار جهانی کرد. امپریالیست های استعماری که نائورو را اشغال کرده و آن را برای منابع پرسود فسفات استخراج کرده بودند، جزیره را ویران کردند، که برای همیشه مردم بومی آن را تغییر داد. در سال 1968 نائوروایی‌ها حاکمیت جزیره خود را دوباره به دست آوردند و بلافاصله با معمایی روبرو شدند: دنبال کردن آینده‌ای پایدار که از منابع طبیعی ارزشمندشان محافظت کند - تمامیت بیولوژیکی و فیزیکی جزیره آنها - یا استخراج و فروش چهل سال باقی مانده فسفات. و در این فرآیند بیشتر خانه خود را بی استفاده می کنند. آنها این دومی را انجام دادند.

نویسندگان با سبکی جذاب و متحرک توضیح می دهند که چگونه این جزیره به یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل شد و چگونه شهروندانش به تمام بیماری های زندگی مدرن دست یافتند: چاقی، دیابت، قلب. بیماری، فشار خون بالا در همان زمان، نائورو به 80 درصد ویرانه‌های استخراج‌شده تبدیل شد که دارای جوامع بیولوژیکی شدیداً فقیر شده است که ارزش کمی برای حمایت از سکونت انسان دارند.

این داستان غم‌انگیز پیامدهای ناگوار اقتصاد بازار آزاد را نشان می‌دهد، سیستمی در تضاد مستقیم با حفظ محیط زیست در ارائه شواهدی برای انقراض جمعی کنونی، نویسندگان استدلال می‌کنند که ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که تنوع زیستی را حفظ کنیم یا از سکونت پایدار حمایت کنیم، زیرا اصول عملیات اقتصادی ما با این فعالیت‌ها ناسازگار است.

The grim history of Nauru Island, a small speck in the Pacific Ocean halfway between Hawaii and Australia, represents a larger story of environmental degradation and economic dysfunction. For more than 2,000 years traditional Nauruans, isolated from the rest of the world, lived in social and ecological stability. But in 1900 the discovery of phosphate, an absolute requirement for agriculture, catapulted Nauru into the world market. Colonial imperialists who occupied Nauru and mined it for its lucrative phosphate resources devastated the island, which forever changed its native people. In 1968 Nauruans regained rule of their island and immediately faced a conundrum: to pursue a sustainable future that would protect their truly valuable natural resources—the biological and physical integrity of their island—or to mine and sell the remaining forty-year supply of phosphate and in the process make most of their home useless. They did the latter.

In a captivating and moving style, the authors describe how the island became one of the richest nations in the world and how its citizens acquired all the ills of modern life: obesity, diabetes, heart disease, hypertension. At the same time, Nauru became 80 percent mined-out ruins that contain severely impoverished biological communities of little value in supporting human habitation.

This sad tale highlights the dire consequences of a free-market economy, a system in direct conflict with sustaining the environment. In presenting evidence for the current mass extinction, the authors argue that we cannot expect to preserve biodiversity or support sustainable habitation, because our economic operating principles are incompatible with these activities.