Paper Machine (Cultural Memory in the Present)

این کتاب خود کتاب، آرشیوسازی، ماشین‌های نوشتن، و مکانیک ذاتی زبان، رسانه و روشنفکران را زیر سوال می‌برد. دریدا این سوال را مطرح می کند که بین کاغذ و ماشینی که آن را نوشته است چه اتفاقی می افتد. او بررسی می‌کند که وقتی دنیای کاغذ در ماشین‌های جدید برای مجازی‌سازی قرار می‌گیرد، بایگانی چه می‌شود، و اینکه آیا می‌تواند یک رویداد مجازی یا یک بایگانی مجازی وجود داشته باشد.

دریدا به تحقیقات طولانی‌مدت خود در مورد این مسائل ادامه می‌دهد. و آنها را با مضامین جدیدی که در چند سال گذشته بر تدریس و تفکر او حاکم بود، مرتبط می کند: راز، عفو، شهادت دروغ، حاکمیت دولت، مهمان نوازی، دانشگاه، حقوق حیوانات، مجازات اعدام، این پرسش که چه نوع دنیای رسانه ای شده است. جایگزینی دوران چاپ و پرسش «کاملاً دیگری». دریدا در ساختن قطعات به ظاهر گاه به گاه به بخشی از یک مسیر پیچیده فکری به هم پیوسته قابل توجه است.

This book questions the book itself, archivization, machines for writing, and the mechanicity inherent in language, the media, and intellectuals. Derrida questions what takes place between the paper and the machine inscribing it. He examines what becomes of the archive when the world of paper is subsumed in new machines for virtualization, and whether there can be a virtual event or a virtual archive.

Derrida continues his long-standing investigation of these issues, and ties them into the new themes that governed his teaching and thinking in the past few years: the secret, pardon, perjury, state sovereignty, hospitality, the university, animal rights, capital punishment, the question of what sort of mediatized world is replacing the print epoch, and the question of the “wholly other.” Derrida is remarkable at making seemingly occasional pieces into part of a complexly interconnected trajectory of thought.