Panzerjäger vs KV-1: eastern front 1941-43

ارتش آلمان در سال 1936 37 میلی‌متری Pak 36 را برای تهیه سلاح اولیه برای پانزرجگرهای خود که مسئول دفاع ضد تانک در بخش‌های پیاده نظام بودند، توسعه داد. با درک این نکته که دکترین های تهاجمی جدید ورماخت به منظور بهره برداری کامل از اثر ضربه، قدرت آتش و تحرک زره در نظر گرفته شده بود، هدف پانزرجگرها این بود که پیاده نظام آلمان را قادر به دفع تانک های دشمن کند. اگرچه پاک 36 در برابر اکثر تانک های قبل از جنگ کافی بود، اما در طول کمپین 1940 در غرب ثابت کرد که قادر به شکست ماتیلدا II بریتانیا یا Char B فرانسوی نیست، بنابراین ورماخت شروع به توسعه 50 میلی متری پاک 38 برای جایگزینی آن کرد. با این حال، روند تجهیز مجدد آهسته بود و اکثر لشکرهای پیاده آلمانی که در تهاجم به اتحاد جماهیر شوروی در سال 1941 شرکت کردند، تنها تعداد انگشت شماری پک 38 داشتند و هنوز هم عمدتاً به پاک 36 متکی بودند. تنها چهار روز پس از تهاجم، آلمانی ها سربازان با اولین تانک های KV-1 و KV-2 در نزدیکی Raisinai در لیتوانی و ناتوانی هر دو پک 36 (به زودی...

The German Army developed the 37-mm Pak 36 in 1936 to provide the primary weapon for its panzerjagers, who were responsible for anti-tank defense in infantry divisions. Realizing that the new Wehrmacht offensive doctrines intended to fully exploit the shock effect, firepower and mobility of armor, the panzerjagers were intended to enable German infantry to fend off enemy tanks. Although the Pak 36 was adequate against most pre-war tanks, during the 1940 Campaign in the West it proved unable to defeat the British Matilda II or French Char B, so the Wehrmacht began developing the 50-mm Pak 38 to supersede it. However, the process of re-equipment was slow and most German infantry divisions that participated in the invasion of the Soviet Union in 1941 only had a handful of Pak 38s and still relied mainly on the Pak 36. Just four days into the invasion, German troops encountered the first KV-1 and KV-2 tanks near Raisinai in Lithuania and the impotence of both the Pak 36 (soon...