دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marcelo Pakman
سری:
ISBN (شابک) : 9788497843287
ناشر: Gedisa
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 479
زبان: Spanish
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Palabras que permanecen, palabras por venir. Micropolítica y poética en psicoterapia به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کلماتی که باقی می مانند، کلماتی که می آیند. خرد سیاست و شعر در روان درمانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تمرکز کتاب به یک مفهوم انتقادی و شاعرانه از روان درمانی به عنوان جایگزینی برای رویکردهای صرفاً فنی-عقلانی که هژمونیک شده اند، مشروعیت می بخشد. یک عمل انتقادی روان درمانی به فرد این امکان را می دهد که از هویت های اجتماعی روزمره که از طریق آنها امر اجتماعی در روان تجسم می یابد فاصله بگیرد و آن را در معرض فیلمنامه های کلیشه ای قرار دهد، از جمله آنهایی که با مدل های درمانی ما مرتبط هستند. بُعد شاعرانه میتواند پدیدار شود و همچنین رویدادهای منفردی که کلمات خاصی که باقی ماندهاند شاهد آنها هستند، جهانهایی را میگشایند که بهعنوان جایگزینی برای هژمونی کلیشههایی ظاهر میشوند که آنچه را در انسان منحصربهفرد و تکرارناپذیر است منجمد میکنند. طرحهای بالینی و تفصیلهای نظری در هم تنیده شدهاند تا مفهومی از رواندرمانی بهعنوان یک ماجراجویی شاعرانه و نقد اجتماعی ایجاد کنند که در آن زبان بهعنوان دامانی برای سکونت به قهرمان داستان تبدیل میشود. با فراتر از اهلی کردن هویت های ساخته شده و تثبیت شده ما، و انتزاع موضوع فلسفی، بُعد شاعرانه به حساسیتی روزمره دست می زند تا رویدادهایی را ایجاد کند که پیرامون آن جامعه ای نوپا در روان درمانی حضور دارد. جایگاه انتقادی- شاعرانه یک کار هرمنوتیکی یا آموزشی تثبیت کننده نیست، بلکه دعوتی است به انقطاع همیشه به مثابه وعده کلماتی که آن را در ماجراجویی معنا ادامه خواهد داد. امروزه کار روان درمانگر در جوامع غربی بدون در نظر گرفتن دو مفهوم اساسی امکان پذیر نیست: سیاست خرد و شاعرانگی. برای اهلی نشدن در یک روان درمانی تکنوکراتیک، لازم است از هنجارهای سیاسی که سوژه و هویت آنها را شکل می دهند فاصله نقادانه گرفت و مهمتر از همه نجات تکینگی تجربه انسانی آن گونه که در رویدادهای شاعرانه ظاهر می شود. که نمایان می شود.ریشه زبان. مارسلو پاکمن برای ارائه موضع خود، در طول اثر، جنبههایی از اندیشه فوکو، آلتوسر، گرامشی، بدیو، نانسی، دریدا، آگامبن، لویناس، فروید و لاکان و دیگران را عمیقاً منعکس میکند تا به کلینیک رواندرمانی فکر کند. از منظر انتقادی- شاعرانه نو.
El foco del libro legitima una concepción crítica y poética de la psicoterapia como alternativa a los enfoques puramente técnico-racionales que se han vuelto hegemónicos. Una práctica crítica de la psicoterapia permite distanciarse de las identidades sociales cotidianas a través de las cuales lo social se encarna en lo psíquico y lo sujeta a guiones estereotipados, incluidos aquellos ligados a nuestros modelos terapéuticos. La dimensión poética puede emerger así como eventos singulares de los que ciertas palabras que permanecen dan testimonio, abriendo mundos que aparecen como alternativas frente a la hegemonía de estereotipos que congelan lo que es único e irrepetible en lo humano. Viñetas clínicas y elaboraciones teóricas se entrelazan para desarrollar una concepción de la psicoterapia como una aventura poética y de crítica social donde el lenguaje como un regazo a habitar se vuelve protagónico. Trascendiendo la domesticación de nuestras identidades constituidas y estabilizadas, y la abstracción del sujeto filosófico, la dimensión poética abreva en una sensibilidad cotidiana para generar eventos en torno a los cuales se hace presente, en la psicoterapia, una comunidad en ciernes. La posición critico-poética no es una empresa hermenéutica o educativa estabilizadora, sino una invitación a la discontinuidad siempre abierta como una promesa de palabras que la continuaran en una aventura de sentido. Hoy en día, el trabajo del psicoterapeuta en las sociedades occidentales ya no es posible sin tener en cuenta dos conceptos fundamentales: la micropolítica y la poética. Para no quedar domesticado dentro de una psicoterapia tecnocrática es necesario tomar distancia crítica de las normas políticas que configuran al sujeto y sus identidades, y sobre todo rescatar la singularidad de la experiencia humana tal y como aparece en eventos poéticos, en los que se hace visible la raíz del lenguaje. Para presentar su posición, Marcelo Pakman reflexiona en profundidad, a lo largo de la obra, aspectos del pensamiento de Foucault, Althusser, Gramsci, Badiou, Nancy, Derrida, Agamben, Levinas, Freud y Lacan, entre otros, para pensar la clínica psicoterapéutica desde una novedosa perspectiva crítico-poética.