Oxidation Numbers and Oxidation States

همبستگی تحقیقات طیف‌سنجی و شیمیایی در سال‌های اخیر به دلایل بسیاری بسیار سودمند بوده است. در حدود سال 1950، هیچ توضیح معتبری درباره رنگ ترکیبات پنج گروه انتقالی در دسترس نبود. بعداً، شناسایی سطوح برانگیخته با سطوح مورد انتظار برای یک پیکربندی الکترونی با تعداد معینی الکترون در پوسته نیمه پر امکان پذیر شد. من به طور کلی تشخیص داده نمی شود که این معادل با تعیین حالت های اکسیداسیون طیف سنجی مربوط به پیکربندی الکترون غالب است و نه با تخمین بارهای اتمی کسری. این یک نوع توصیف کاملاً متفاوت از اعداد اکسیداسیون رسمی مورد استفاده برای توصیف ترکیبات و طرح‌های واکنش به ارمغان می‌آورد. با این حال، باید درک کرد که لیگاندهای اکسید شده جمعی، تشکیل مجتمع‌های خوشه‌ای و کاتناسیون ممکن است از مشخص شدن حالت اکسیداسیون جلوگیری کند. نویسنده مایل است از خیلی ها تشکر کند، اما قبل از هر چیز از DR. کلاوس شوفر، دانشگاه کپنهاگ، که کارآمدترین مهندس نظری گروهی شناخته شده برای نویسنده است. نظرات و بحث های او بسیار ارزشمند بوده است. همکار نویسنده، پروفسور FAUSTO CALDERAZZO (اکنون به دانشگاه پیزا می رود) در سوالات متالو ارگانیک بسیار مفید بوده است. همچنین از پروفسور E. RANcKE-MADsEN و K. A. JENSEN برای مکاتبات و مکالمات در مورد اعداد اکسیداسیون رسمی تشکر می کنیم.

The correlation of spectroscopic and chemical investigations in recent years has been highly beneficial of many reasons. Around 1950, no valid explanation was available of the colours of compounds of the five tran­ sition groups. Later, it was possible to identify the excited levels with those expected for an electron configuration with adefinite number of electrons in the partly filled shell. I t is not generally recognized that this is equivalent to determining spectroscopic oxidation states related to the preponderant electron configuration and not to estimates of the fractional atomic charges. This brings in an entirely different type of description than the formal oxidation numbers used for characterizing compounds and reaction schemes. However, it must be realized that collectively oxidized ligands, formation of cluster-complexes and catenation may prevent the oxidation state from being well-defined. The writer would like to express his gratitude to many, but first of all to DR. CLAUS SCHÄFFER, University of Copenhagen, who is the most efficient group-theoretical engineer known to the writer; his comments and discussions have been highly valuable. The writer's colleague, Pro­ fessor FAUSTO CALDERAZZO (now going to the University of Pisa) has been most helpful in metallo-organic questions. Thanks are also due to Professors E. RANcKE-MADsEN and K. A. JENSEN for correspondence and conversations about formal oxidation numbers.