Out of This World: Deleuze and the Philosophy of Creation

نقد بحث برانگیز از یک فیلسوف نمادین.

ژیل دلوز یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان فرانسوی قرن گذشته بود. این کتاب قصد دارد پروژه اساسی او را معنا کند. به روشن ترین شرایط ممکن، با درگیر شدن با ایده اصلی که تقریباً همه کار او را نشان می دهد: معادله هستی و خلاقیت. این کتاب راه‌های مختلفی را بررسی می‌کند که از طریق آنها، برای تأیید یک قدرت خلاق نامحدود، دلوز اقدام به انحلال هر چیزی می‌کند که ممکن است بیان آن را محدود یا واسطه‌ای کند، از جمله ارگانیسم‌ها، اشیاء، بازنمایی‌ها، هویت‌ها و روابطی که این قدرت در طول مسیر ایجاد می‌کند. /p>

به جای نظریه‌پرداز پیچیدگی مادی یا تفاوت‌های رابطه‌ای، خارج از این جهان استدلال می‌کند که دلوز بهتر است به عنوان یک فیلسوف معنوی و فرادنیایی خوانده شود.

فلسفه او فضای کمی برای فرآیندهای دگرگونی اجتماعی یا تاریخی باقی می‌گذارد، و هنوز هم کمتر برای روابط سیاسی منازعه یا همبستگی.

میشل فوکو به‌طور مشهور پیشنهاد کرد که قرن بیستم به عنوان «دلوزیان» شناخته می‌شود. این نقد جدید دلسوزانه اما سازش ناپذیر نشان می دهد که قرن دلوزی ما ممکن است به زودی به پایان برسد.

A controversial critique of an iconic philosopher.

Gilles Deleuze was one of the most influential French philosophers of the last century.This book aims to make sense of his fundamental project in the clearest possible terms, by engaging with the central idea that informs virtually all of his work: the equation of being and creativity. It explores the various ways in which, in order to affirm an unlimited creative power, Deleuze proceeds to dissolve whatever might restrict or mediate its expression, including the organisms, objects, representations, identities, and relations that this power generates along the way.

Rather than a theorist of material complexity or relational difference, Out of this World argues that Deleuze is better read as a spiritual and extra-worldly philosopher.

His philosophy leaves little room for processes of social or historical transformation, and still less for political relations of conflict or solidarity.

Michel Foucault famously suggested that the 20th century would be known as 'Deleuzian'; this sympathetic but uncompromising new critique suggests that our Deleuzian century may soon be coming to a close.