Our vanishing relative: The status of wild orang-utans at the close of the twentieth century

اورانگوتان نماینده عالی بخش عمده ای از ساختار تنوع زیستی در سوماترا و بورنئو است. حفاظت از شرایط زندگی اورانگوتان مستلزم حفظ یکپارچگی کل اکوسیستم طبیعی گونه‌های گیاهی و جانوری بومی معروف به جنگل‌های بارانی مالزی غربی است، یعنی جنگل‌های همیشه سبز طبیعی استوایی با ترکیب گل‌های متمایز که از تنگه کرا امتداد دارند. در تایلند، در سراسر شبه جزیره مالزی غربی، جنوب و شرق، از جمله سوماترا، بورنئو و جاوه. سوال اصلی پشت این مطالعه این است: وضعیت فعلی اورانگوتان چگونه است؟ یا به عبارت دیگر: • محدوده توزیع جغرافیایی فعلی چقدر است؟ • روند اندازه دامنه و تعداد آن چه بوده است؟ • این محدوده تا چه حد تحت پوشش (الف) مناطق حفاظتی، (ب) امتیازات زمان سنج (یعنی زیستگاه اصلاح شده) و (ج) برنامه های تبدیل (یعنی از بین بردن زیستگاه) است؟ • کیفیت فعلی زیستگاه در این محدوده چگونه است و چشم انداز حفاظت یا احیای چنین زیستگاهی چگونه است؟ • چگالی متوسط ​​قابل قبول میمون در چنین زیستگاهی چقدر است؟ • چشم انداز حفاظت از میمون چیست؟ • چه چیزی باید و می تواند شبیه سازی شود تا به میمون شانس زنده ماندن بدهد؟ اقدامات متعددی برای یافتن پاسخ این سؤالات انجام شد و نتایج عمده عبارتند از: • در سوماترا اورانگوتان گستره بسیار گسترده‌تری نسبت به قبل دارد

The orang-utan is a superb representative of a major sector of the structure of biological diversity in Sumatra and Borneo. Conservation of the living conditions of the orang-utan implies maintaining the integrity of the entire natural ecosystem of indigenous plant and animal species known as the West Malesian rainforest, i.e. the natural tropical evergreen forests of distinctive floral composition which stretch from the isthmus of Kra, in Thailand, across peninsular West Malaysia, south and eastwards, including Sumatra, Borneo and Java. The main question behind this study is: What is the current status of the orang-utan? Or in other words: • what is the current geographical distribution range? • what have been the trends in the size of its range and numbers? • to what extent is this range covered by (a) conservation areas, (b) timher concessions (i.e. modified habitat) and (c) plans for conversion (i.e. obliteration of the habitat)? • what is the current quality of habitat in this range and what is the prospect for conservation or restoration of such habitat? • what is a plausible average density of the ape in such habitat? • what are the prospects for protection of the ape? • what should and can be clone to give the ape a chance of survival? Several actions were undertaken to find answers to these questions, and the major results are: • In Sumatra the orang-utan has a much more extensive range than was hitherto