Our Common Bonds: Using What Americans Share to Help Bridge the Partisan Divide

کاوشی قانع‌کننده در مورد استراتژی‌های مشخص برای کاهش خصومت حزبی با ایجاد وجه اشتراک دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان.

یکی از ویژگی‌های تعیین‌کننده سیاست قرن بیست و یکم آمریکا، افزایش قطبی‌سازی عاطفی است: آمریکایی‌ها به طور فزاینده‌ای نه تنها با طرف مقابل مخالف هستند، بلکه نسبت به آن‌ها نیز بی‌اعتماد هستند و از آنها متنفرند. این پیامدهای سمی در پایین دست هم برای سیاست و هم برای روابط اجتماعی دارد. آیا راه حلی وجود دارد؟

پیوندهای مشترک ما نشان می دهد که - اگرچه هیچ گلوله نقره ای وجود ندارد که خصومت حزبی را ریشه کن کند - مداخلات مشخصی وجود دارد که می تواند آن را کاهش دهد. متیو لوندوسکی استدلال می‌کند که خصومت حزبی تا حدی ناشی از برداشت نادرست حزب‌ها از یکدیگر است. دموکرات ها و جمهوری خواهان فکر می کنند آنها هیچ وجه اشتراکی ندارند، اما این درست نیست. این کتاب با تکیه بر شواهد آزمایشی و نظرسنجی نشان می‌دهد که می‌توان به حزب‌گرایان کمک کرد تا با مشخص کردن وجوه مشترک - به ویژه هویت‌های مشترک خارج از سیاست، دوستی‌های بین حزبی، و مواضع موضوعی مشترک، به دیدگاهی که از طریق آن حزب خارج از حزب را ارزیابی می‌کنند، کمک کند. ارزش‌هایی که از طریق گفت‌وگوی بین‌حزبی مدنی شناسایی می‌شوند. انجام این کار باعث خصومت حزبی می شود و حتی می تواند قطب بندی ایدئولوژیک را کاهش دهد. این کتاب به معنای این یافته‌ها برای تلاش‌های دنیای واقعی برای پر کردن شکاف حزبی است.

A compelling exploration of concrete strategies to reduce partisan animosity by building on what Democrats and Republicans have in common.

One of the defining features of twenty-first-century American politics is the rise of affective polarization: Americans increasingly not only disagree with those from the other party but distrust and dislike them as well. This has toxic downstream consequences for both politics and social relationships. Is there any solution?

Our Common Bonds shows that—although there is no silver bullet that will eradicate partisan animosity—there are concrete interventions that can reduce it. Matthew Levendusky argues that partisan animosity stems in part from partisans’ misperceptions of one another. Democrats and Republicans think they have nothing in common, but this is not true. Drawing on survey and experimental evidence, the book shows that it is possible to help partisans reframe the lens through which they evaluate the out-party by priming commonalities—specifically, shared identities outside of politics, cross-party friendships, and common issue positions and values identified through civil cross-party dialogue. Doing so lessons partisan animosity, and it can even reduce ideological polarization. The book discusses what these findings mean for real-world efforts to bridge the partisan divide.