Orthodoxy and Islam in the Middle East: The Seventh to the Sixteenth Centuries

تعارض یا توافق؟ تاریخ اسلام از آغاز قرن هفتم خود در عربستان، اغلب رشد انفجاری آن را در خاورمیانه گسترده تر به عنوان داستان مبارزه و فتح مردم مسیحی سوریه بزرگ، فلسطین و مصر نشان می دهد. از سوی دیگر، این تواریخ نشان می‌دهد که غالباً فاتحان مورد استقبال مغلوب‌ها قرار می‌گرفتند و ادیان توحیدی موجود در مسیحیت و یهودیت آنها را تحمل می‌کردند و حتی اجازه می‌دادند که شکوفا شوند. کنستانتین پانچنکو در این بررسی کوتاه اما عمیق تقریباً نه قرنی که از آغاز گسترش اسلام تا تسخیر سوریه و مصر توسط ترک‌های عثمانی در سال 1516 می‌گذرد، تصویری پیچیده‌تر ارائه می‌کند که چشم‌انداز تازه‌ای از درک را می‌گشاید. در این قرون با تمرکز بر تأثیری که ظهور اسلام بر جوامع مسیحی ارتدوکس خاورمیانه داشت و به ویژه تأثیر متقابل میراث فرهنگی یونانی آنها و تجربه افزایش عربی شدن آنها.

Conflict or concord? Histories of Islam from its early seventh century beginnings in Arabia often portray its explosive growth into the wider Middle East as a story of struggle and conquest of the Christian people of Greater Syria, Palestine, and Egypt. Alternatively these histories suggest that as often as not the conquerors were welcomed by the conquered and their existing monotheistic faiths of Christianity and Judaism tolerated and even allowed to flourish. In this short but in depth survey of the almost nine centuries that passed from the beginning of the spread of Islam up to the Ottoman Turkish conquest of Syria and Egypt beginning in 1516, Constantin Panchenko offers a more complex portrayal that opens up fresh vistas of understanding of these centuries focusing on the impact that the coming of Islam had on the Orthodox Christian communities of the Middle East and in particular the interplay of their Greek cultural heritage and experience of increasing Arabization.