Orson Welles's Last Movie: The Making of The Other Side of the Wind

در تابستان سال 1970، اورسون ولز، کارگردان افسانه‌ای اما خود ویرانگر، از سال‌ها تبعید خودخواسته در اروپا به هالیوود بازگشت و تصمیم گرفت که زمان ساخت یک فیلم بازگشتی فرا رسیده است. اتفاقاً این داستان یک کارگردان افسانه‌ای خود ویرانگر بود که از سال‌ها تبعید خودخواسته در اروپا به هالیوود بازمی‌گردد. ولز سوگند خورد که این فیلم زندگینامه ای نیست.

دور دیگر باد قرار بود در یک روز اتفاق بیفتد و ولز قصد داشت آن را در هشت هفته فیلمبرداری کند. دوازده سال طول کشید و منتشر نشده و تا حد زیادی دیده نشده است. آخرین فیلم اورسن ولز ساخته جاش کارپ روایتی سریع و پشت صحنه از ساخت عجیب، خنده دار و قابل توجه چیزی است که "بزرگترین فیلم خانگی که هیچ کس تا به حال ندیده" نامیده می شود. دیده شده است.\" با بودجه برادر همسر شاه ایران و بر اساس فیلمنامه ای که ولز سال ها هر شب بازنویسی می کرد، آخرین تلاش برای یکی کردن بهترین اثر خود بود. تقریباً غیرممکن است که بگوییم هنر در فیلم از زندگی تقلید می کند یا برعکس. این محصولی است که به بهترین وجه توسط ستاره آن، جان هیوستون، که ساخت فیلم را به عنوان "ماجراجویی مشترک مردان ناامید توصیف کرد که سرانجام به نتیجه نرسید."

In the summer of 1970 legendary but self-destructive director Orson Welles returned to Hollywood from years of self-imposed exile in Europe and decided it was time to make a comeback movie. Coincidentally it was the story of a legendary self-destructive director who returns to Hollywood from years of self-imposed exile in Europe. Welles swore it wasn't autobiographical.

The Other Side of the Wind was supposed to take place during a single day, and Welles planned to shoot it in eight weeks. It took twelve years and remains unreleased and largely unseen. Orson Welles's Last Movie by Josh Karp is a fast-paced, behind-the-scenes account of the bizarre, hilarious and remarkable making of what has been called "the greatest home movie that no one has ever seen." Funded by the Shah of Iran's brother-in-law, and based on a script that Welles rewrote every night for years, a final attempt to one-up his own best-work. It's almost impossible to tell if art is imitating life or vice versa in the film. It's a production best encompassed by its star, John Huston, who described the making of the film as "an adventure shared by desperate men that finally came to nothing."