Orphan hours: poems

یک جلد جدید درخشان از یک فینالیست جایزه ملی کتاب و دریافت کننده جایزه کتاب لس آنجلس تایمز.

ساعت های یتیم کتاب آشتی، آینده است. کنار آمدن با زمان در شخصی‌ترین و به یاد ماندنی‌ترین جلوه‌های آن، و یادگیری حکمت چیزهایی که قابل تغییر نیستند. فوریت مرثیه با پذیرش جزئیات، بافت و لحظات کوچکی که مرگ و میر را تشکیل می دهند و غنی می کنند جذب شده است.

از \"Lapsed Meadow\"

I به یاد داشته باشید، در اوهایو، مزارع زباله‌های طبیعت،
مراتع از دست رفته، آش‌زارها، گندم سیاه
و علف‌های آتشین و لانه‌های گنجشک شکسته،
به‌ویژه در تابستان، زیر آفتاب محو تپه،
/>وقتی با دراز کشیدن می‌توانی خودت را گم کنی.
چه کسی تو را پیدا می‌کند، کسی که تو را اکنون در هنگام غروب خانه فرا می‌خواند،
با نوک‌های خشک میله طلایی که با کمی سردرگم شده است
باد، پر کردن آنچه از نور باقی مانده است.

A luminous new volume from a National Book Award finalist and recipient of the Los Angeles Times Book Prize.

Orphan Hours is a book of reconciliation, of coming to terms with time in its most personal and memorable manifestations, and of learning the wisdom of what cannot be changed. The urgency of the elegy has been absorbed by an acceptance of the detail, texture, and small moments that constitute and enrich mortality.

from "Lapsed Meadow"

I remember, in Ohio, fields of wastes of nature,
lost pasture, fallow clearings, buckwheat
and fireweed and broken sparrow nests,
especially in the summer, in the fading hilltop sun,
when you could lose yourself by simply lying down.
Who will find you, who will call you home now, at dusk,
with the dry tips of the goldenrod confused
with a little wind, filling in what's left of the light.