Organosilicon Derivatives of Phosphorus and Sulfur

یکی از ویژگی‌های توسعه علم شیمی در اواسط قرن حاضر، پیشرفت شدید "شیمی سوم" است که اغلب از آن به عنوان شیمی ترکیبات ناهم آلی نام برده می‌شود. سپس در دهه گذشته، در میان متخصصان این رشته، علاقه به مشتقات آلی هترواتمی سیلیکون، یعنی. ه. ، ترکیبات سیلیکون ناهم آلی. با این حال، تا همین اواخر، این دسته جدید از مواد شیمیایی، که از نظر تئوری و عملی بسیار جالب است، بدون یک تک نگاری تخصصی بود که همه پیشرفت‌ها را در شیمی ناهم آلی سیلیکون نظام‌مند و تعمیم می‌دهد. اولین تلاش در این راستا کتاب ما "ترکیبات ناهم آلی سیلیکون" [42 (F)، 17 (S) *] بود که در پایان سال 1966 منتشر شد و در سال 1969 به عنوان ترجمه انگلیسی در ایالات متحده منتشر شد. با این حال، همانطور که از عنوان فرعی آن "مشتقات عناصر معدنی" آمده است، این تک نمودار نمی تواند کل حوزه وسیع شیمی ترکیبات ناهم آلی سیلیکون را پوشش دهد. دلیل اصلی این امر بیش از همه، فراوانی و تنوع تحقیقات اولیه مشتقات آلی سیلیسی عناصر معدنی بود که حتی برای خود نویسندگان نیز غیرقابل انتظار بود. در نتیجه، طول برنامه ریزی شده کتاب ما را وادار کرد که بخش های مربوط به ترکیبات آلی سیلیسی فسفر و گوگرد را که برای انتشار آماده شده بود، حذف کنیم.

One of the characteristics of the development of chemical science in the middle of the present century is the vigorous pro­ gress of the "third chemistry," which is often named now the chemistry of heteroorganic compounds. Then in the last decade, among specialists in this field there has been a marked increase in interest in heteroatomic organic derivatives of silicon, i. e. , heteroorganic silicon compounds. However, until recently this new class of chemical substances, which is extremely interesting theoretically and practically, has been without a single specialized monograph which systematizes and generalizes all progress in the heteroorganic chemistry of silicon. The first attempt in this direction was our book "Heteroorganic Compounds of Silicon" [42 (F), 17 (S) *], which appeared at the end of 1966 and was published as an English translation in the USA in 1969. However, as follows from its subtitle "Derivatives of Inorganic Elements," this mono­ graph could not cover the whole broad field of the chemistry of heteroorganic compounds of silicon. The main reason for this was above all the abundance and variety of original investigations of organosilicon derivatives of inorganic elements, which was un­ expected even to the authors themselves. As a result of this the planned length of the book compelled us to omit the sections on organosilicon compounds of phosphorus and sulfur, which had al­ ready been prepared for publication.