Organisieren von Freiheit: Nomadische Praktiken im Kulturfeld

چگونه می توان آزادی را عمل در نظر گرفت؟ و این چگونه در عمل روزمره آشکار می شود؟ نویسنده با درک مفهومی عملی از آزادی، چگونگی و با چه ابزاری مردم آزادی عمل را ایجاد می کند. به عنوان بخشی از یک مطالعه موردی جامع در صحنه فرهنگی آزاد در اینسبروک، شکل خاصی از تمرین آزادی نیز در حال توسعه است: کوچ شناسی. شیوه‌های عشایری نه تنها به جهان‌های زندگی خاص، افق‌های معنا و زمینه‌های کنش کنشگران اشاره دارد، بلکه از طریق ابعاد ماندگاری، شدت و غیرمادی بودن توضیح می‌دهد که چرا افراد در شبکه‌ها گرد هم می‌آیند و از کدام خودانگاره عمل آنها بیرون می‌آید. علاوه بر این، آنها درک سازمان را به عنوان یک فعالیت خود طراحی شده به جای تعهد تحمیلی ممکن می سازند. همانطور که مطالعه موردی پلتفرم Mobile Kulturinitiativen (p.m.k) نشان می دهد، این در مورد نظمی نیست که آزادی از آن تعیین می شود، بلکه درباره سازمانی است که از طریق آن شکل می گیرد.

Wie lässt sich Freiheit als Praxis denken? Und wie entfaltet sich diese im Alltag des Handelns? Mit der Konzeption eines praktischen Freiheitsbegriffes beschreibt der Autor, wie und wodurch sich Menschen Handlungsfreiräume verschaffen. Im Rahmen einer umfassenden Fallstudie in der freien Kulturszene in Innsbruck wird zugleich eine besondere Form der Freiheitspraxis erarbeitet: die Nomadologie. Nomadische Praktiken verweisen nicht nur auf spezifische Lebenswelten, Bedeutungshorizonte und Handlungszusammenhänge der Akteure, sondern erklären durch Dimensionen der Immanenz, Intensität und Immaterialität auch, warum sich Menschen zu Netzwerken zusammenschließen und aus welchem Selbstverständnis ihre Praxis hervorgeht. Zudem ermöglichen sie, Organisation als selbst gestaltete Aktivität zu begreifen anstatt als auferlegte Pflicht. Wie sich am Fallbeispiel der Plattform Mobile Kulturinitiativen (p.m.k) zeigt, geht es also nicht um eine Ordnung, aus der heraus sich Freiheit bestimmt, sondern um eine Organisation, durch die sie Form annimmt.