Opportunismus in Franchisesystemen: Ein Beitrag zur Führung und Bewertung von Franchisesystemen

این سؤال که شرکای سیستم تا چه اندازه رفتار فرصت طلبانه از خود نشان می دهند تأثیر قابل توجهی بر وجود طولانی مدت و موفقیت سیستم های حق رای دارد. به طور خاص، بحث‌های مربوط به ارزش‌گذاری شرکت‌ها که توسط دومین توافقنامه کمیته بازل در مورد بانکداری ایجاد شد، به این مشکل اهمیت قابل توجهی در تئوری و عمل می‌بخشد. و به منظور مقابله با فرصت طلبی شرکت کنندگان در طرح مدیریت شد. این نشان می‌دهد که کدام شاخص‌ها به تحلیلگران خارجی اجازه می‌دهند ارزیابی کنند که آیا ترتیب مربوطه برای کاهش خطر رفتار فرصت‌طلبانه از سوی شرکت‌کنندگان سیستم مناسب است یا خیر. مشخص می‌شود که اقدامات ارتباطی به‌ویژه، که هر دو طرف را قادر می‌سازد تا خواسته‌ها و تجربیات خود را مبادله کنند و اطلاعات عینی به دست آورند، سهم بیشتری در کاهش فرصت‌طلبی دارند تا اقدامات کنترلی یا تنبیهی محض، که البته نمی‌توان از آنها چشم پوشی کرد.

Die Frage, inwieweit die Systempartner opportunistisches Verhalten zeigen, hat wesentliche Auswirkungen auf den langfristigen Bestand und Erfolg von Franchisesystemen. Insbesondere die durch den zweiten Akkord des Baseler Ausschusses für das Bankenwesen ausgelösten Diskussionen zur Bewertung von Unternehmen verleihen dem Problem einen erheblichen Stellenwert für Theorie und Praxis.

Julian Steiff untersucht, wie das institutionelle Arrangement von Franchisesystemen konzipiert und geführt werden sollte, um dem Opportunismus der Systempartner entgegenzuwirken. Er zeigt, welche Anhaltspunkte externen Analysten erlauben zu beurteilen, ob das jeweilige Arrangement geeignet ist, die Gefahr opportunistischen Verhaltens der Systempartner zu reduzieren. Es wird deutlich, dass insbesondere kommunikative Maßnahmen, die beiden Seiten ermöglichen, ihre Wünsche und Erfahrungen auszutauschen und objektive Informationen zu erlangen, einen größeren Beitrag zur Reduzierung von Opportunismus leisten als reine Kontroll- oder Strafmaßnahmen, auf die aber dennoch nicht verzichtet werden kann.