Only Muslim: Embodying Islam in Twentieth-Century France

دولت فرانسه مدت‌هاست که با جمعیت‌های متنوع مسلمان خود رابطه‌ای آشفته داشته است. در Only Muslim، نائومی دیویدسون این آشفتگی را به دهه‌های 1920 و 1930 نشان می‌دهد، زمانی که شمال آفریقا برای اولین بار در تعداد قابل توجهی به شهرهای فرانسه مهاجرت کردند. او با تکیه بر گزارش‌های پلیس، طرح‌های معماری، پوسترها، فیلم‌های تبلیغاتی، و اسناد مقامات کلان‌شهری و استعماری و همچنین ملی‌گرایان ضداستعماری، راه‌هایی را آشکار می‌کند که سیاستمداران فرانسوی و دانشمندان علوم اجتماعی یک بینش فرانسوی متمایز از اسلام ایجاد کردند که به سیاست‌های عمومی و اطلاع‌رسانی می‌کرد. نگرش سیاسی نسبت به مسلمانان تا پایان قرن - اسلام فرانسه. مسلمانان فرانسوی در یک «دیگری» دائمی قرار گرفتند که عملکردی مشابه تفاوت نژادی داشت. این تصور که یک نفر فقط و برای همیشه مسلمان بود به همه مهاجران از شمال آفریقا نسبت داده می شد، اگرچه با گذشت زمان «مسلمان» به عنوان مترادف برای الجزایری عمل کرد، علی رغم تنوع جمعیت شمال و غرب آفریقا.

دیویدسون روایت خود را در تاریخ مسجد پاریس، که در سال 1926 افتتاح شد و مظهر مفهوم اسلام فرانسوی بود، پایه گذاری می کند. این سایت که برای قدردانی رسمی از ده‌ها هزار تبعه مسلمان فرانسه که در جنگ جهانی اول جنگیدند و کشته شدند، ساخته شد، همچنین ابزاری برای تنظیم زندگی مسلمانان در سراسر کلان‌شهر از آغاز دوره بین‌جنگ‌ها در اختیار دولت قرار داد. فصل‌های بعدی به پیامدهای نگاه اساسی دولت به مسلمانان در سال‌های ویشی و در طول جنگ الجزایر می‌پردازند. دیویدسون با بحث‌های جاری درباره طرح‌هایی برای ساختن یک مؤسسه فرهنگی مسلمانان در وسط محله مهاجران پاریس پایان می‌دهد، و نشان می‌دهد که چگونه اسلام امروزه به عنوان نشانه‌ای از تفاوت غیرقابل جذب باقی مانده است.

The French state has long had a troubled relationship with its diverse Muslim populations. In Only Muslim, Naomi Davidson traces this turbulence to the 1920s and 1930s, when North Africans first immigrated to French cities in significant numbers. Drawing on police reports, architectural blueprints, posters, propaganda films, and documentation from metropolitan and colonial officials as well as anticolonial nationalists, she reveals the ways in which French politicians and social scientists created a distinctly French vision of Islam that would inform public policy and political attitudes toward Muslims for the rest of the century―Islam français. French Muslims were cast into a permanent "otherness" that functioned in the same way as racial difference. This notion that one was only and forever Muslim was attributed to all immigrants from North Africa, though in time "Muslim" came to function as a synonym for Algerian, despite the diversity of the North and West African population.

Davidson grounds her narrative in the history of the Mosquée de Paris, which was inaugurated in 1926 and epitomized the concept of Islam français. Built in official gratitude to the tens of thousands of Muslim subjects of France who fought and were killed in World War I, the site also provided the state with a means to regulate Muslim life throughout the metropole beginning during the interwar period. Later chapters turn to the consequences of the state's essentialized view of Muslims in the Vichy years and during the Algerian War. Davidson concludes with current debates over plans to build a Muslim cultural institute in the middle of a Parisian immigrant neighborhood, showing how Islam remains today a marker of an unassimilable difference.