Only Connect: E. M. Forster’s Legacies in British Fiction (Critical Perspectives on English and American Literature, Communication and Culture)

از زمان مرگ فورستر در سال 1970، بسیاری از رمان نویسان و کارگردانان فیلم بریتانیایی تأثیر رمان نویس روح انگلیسی (به تعبیر وولف) و ایمان تجدید شده به روابط انسانی و اساساً بریتانیایی را تصدیق کرده و حتی ادعا کرده اند. لیبرال-اومانیسم پس از چرخش اخلاقی در پایان قرن بیستم، به نظر می‌رسد ادبیات بریتانیا امروز با شدت بیشتری به شخصیت انسان برمی‌گردد و فضای روایت را به آزمایشگاهی از شکل جدیدی از توانمندسازی سیاسی دیگری تبدیل می‌کند. خودمختاری در این زمینه است که ارجاعات به فورستر، هم در ادبیات داستانی بریتانیا و هم در دانشگاه، بیشتر و بیشتر می شود. هدف این کتاب تنها کشف و نظریه‌پردازی این بازگشت به فورستر امروزی نیست. در عوض، ما سعی می کنیم شجره نامه آن را ردیابی کنیم و شیوه های متوالی میراث را روشن کنیم، از اولین رمان فورستر، جایی که فرشتگان از قدم زدن می ترسند (1905) به بعد، تا رمان نویسی. از خود فورستر توسط دیمون گالگوت. چگونه می‌تواند اصل ارتباط، مکاتبات و پژواک‌ها، که تا این حد به زندگی خصوصی و رویکرد فورستر به نوشتن کمک می‌کند، به همان اندازه تأثیر زیبایی‌شناختی و سیاسی آثار او را مشخص کند؟

Since Forster’s death in 1970, many British novelists and film directors have acknowledged and even claimed the influence of the novelist of the English soul (in Woolf’s terms) and of a renewed faith in both human relationships and a quintessentially British liberal-humanism. After the ethical turn at the end of the twentieth century, British literature today seems to go back even more drastically to the figure of the individual human being, and to turn the narrative space into some laboratory of a new form of empowerment of the other’s political autonomy. It is in this context that the references to Forster are more and more frequent, both in British fiction and in academia. This book does not only aim at spotting and theorising this return to Forster today. Rather we endeavour to trace its genealogy and shed light on the successive modes of the legacy, from Forster’s first novel, Where Angels Fear to Tread (1905) onwards, to the novelisation of Forster himself by Damon Galgut. How can the principle of connection, of correspondences and echoes, which informed Forster’s private life and approach to writing so much, equally characterise the aesthetic and political influence of his œuvre?