On the Formation of the Upper Monastic Area of Seon Buddhist Temples from Korea´s Late Silla to the Goryeo Era

وقتی بودیسم سئون (ذن) برای اولین بار در اواخر دوران سیلا و اوایل گوریو به کره معرفی شد، عملکرد "بیوپدانگ" (سالن دارما) به سالن سخنرانی موجود در معابد بودایی باستان منتقل شد و تأسیس شد. منطقه محوری در محوطه معبد به نام "منطقه رهبانی بالا". نویسنده با کاوش در شکل‌گیری ساختاری و انحلال ناحیه صومعه فوقانی، نشان می‌دهد که چگونه کره معابد سئون متمایز خود را بر خلاف معابد چین و ژاپن، در مسیر جذب یک فرهنگ خارجی تازه معرفی شده به عنوان خود، تأسیس کرد.

برای انجام این کار، نویسنده کتیبه های روی بناهای سنگی را که زندگی راهبان برجسته و همچنین خرابه های معابد متعدد حفاری شده را به ثبت رسانده است، تجزیه و تحلیل کرد. این تجزیه و تحلیل ها به ما دیدگاه جدیدی در مورد تکامل ناحیه صومعه فوقانی می دهد که مرکز آن beopdang بود، در زمانی که معابد اولیه Seon تحت شرایط بسیار نامطلوب و ناپایدار تأسیس می شدند. کاوش در سازمان فضایی و چیدمان معماری معبد سئون کره، تداوم معابد بودایی کره ای در هر دو دوره باستان و قرون وسطی را روشن کرده است.

When Seon (Zen) Buddhism was first introduced to Korea around Korea’s late Silla and early Goryeo eras, the function of the “beopdang” (Dharma hall) was transfused to the lecture hall found in ancient Buddhist temples, establishing a pivotal area within the temple compound called the “upper monastic area.” By exploring the structural formation and dissolution of the upper monastic area, the author shows how Korea established its own distinctive Seon temples, unlike those of China and Japan, in the course of assimilating a newly-introduced foreign culture as its own.

To accomplish this, the author analyzed the inscriptions on stone monuments which recorded the lives of eminent monks and also numerous excavated temple ruins. These analyses give us a new perspective on the evolution of the upper monastic area, which had the beopdang as its center, at a time when early Seon temples were being established under very adverse and unstable circumstances. The exploration of the spatial organization and layout of Korean Seon temple architecture has illuminated the continuity between Korean Buddhist temples of both the ancient and medieval eras.