On the Ethical Imperatives of the Interregnum: Essays in Loving Strife from Soren Kierkegaard to Cornel West

این کتاب یک تأمل زندگی‌نامه‌ای است در مورد روشی که در آن جمعیت جهان به جامعه‌ای از پناهندگان و مهاجرانی تبدیل شده‌اند که در جستجوی -در واقع خواستار- راهی جایگزین برای تعلق سیاسی هستند. با تمرکز بر حکومت بین‌الملل که از زمان پایان جنگ جهانی دوم - و به‌ویژه پس از 11 سپتامبر - به‌طور متزلزلی اشغال کرده‌ایم، مجموعه‌ای از فصل‌های نسب‌شناسی را تشکیل می‌دهد که سفر نویسنده را از تجربه‌اش به عنوان اسیر جنگی در آلمان نازی تا آتش‌سوزی هولناک نشان می‌دهد. - بمباران درسدن در فوریه 1945. با انجام این کار، جستجوی او برای یک شغل روشنفکرانه مناسب برای تجلی نابجایی که او در شهادت این رویدادهای آسیب زا تجربه کرد را بررسی می کند. سپانوس که متعاقباً ایمان خود را به منطق تعلق تداوم یافته توسط دولت-ملت از دست داده بود، ترسیم می کند که چگونه در آوارهای آن منطقه صفر شروع به جستجوی راه دیگری برای تعلق داشت: راهی که در آن دوتایی قدیمی - که الزام آن بر اساس خشونت اپوزیسیون دوست/دشمن - جای خود را به یک نزاع عاشقانه متناقض داد که به جای نفی پتانسیل هر یک از طرفین را غنی می کرد. فصل‌های این کتاب این سفرنامه حرفه‌ای اشتباه را دنبال می‌کنند، از تعامل اولیه نویسنده در مقطع کارشناسی با کی‌یرکگارد و هایدگر تا کرنل وست، و از آن موقعیت آشکار در منطقه صفر تا لحظه کنونی حرکت می‌کنند.

This book is an autobiographical meditation on the way in which the world’s population has been transformed into a society of refugees and émigrés seeking –indeed, demanding– an alternative way of political belonging. Focusing on the interregnum we have precariously occupied since the end of World War II—and especially after 9/11— it constitutes a series of genealogical chapters that trace the author’s journey from his experience as a prisoner of war in Nazi Germany to the horrific fire-bombing of Dresden in February 1945. In doing so, it explores his search for an intellectual vocation adequate to the dislocating epiphany he experienced in bearing witness to these traumatising events. Having subsequently lost faith in the logic of belonging perpetuated by the nation-state, Spanos charts how he began to look in the rubble of that zero zone for an alternative way of belonging: one in which the old binary —whose imperative was based on the violence of the Friend/enemy opposition— was replaced by a paradoxical loving strife that enriched rather than negated the potential of each side. The chapters in this book trace this errant vocational itinerary, from the author’s early undergraduate engagement with Kierkegaard and Heidegger to Cornel West, moving from that disclosive occasion in the zero zone to this present moment.