On Global Justice

بحث‌های مربوط به عدالت جهانی به طور سنتی به دو دسته تقسیم می‌شود. آمارها بر این باورند که اصول عدالت فقط در میان کسانی که دارای یک کشور مشترک هستند قابل اجراست. کسانی که از این قلمرو خارج می شوند، صرفاً مدیون صدقه هستند. از سوی دیگر، جهان وطنان معتقدند که عدالت در بین همه انسان ها به طور یکسان اعمال می شود. درباره عدالت جهانی شرایط این بحث را تغییر می دهد و نشان می دهد که چگونه هر دو دیدگاه رضایت بخش نیستند. ماتیاس ریسه با تأکید بر مالکیت جمعی بشر بر زمین، نظریه جدیدی از عدالت توزیعی جهانی ارائه می دهد - چیزی که انترناسیونالیسم کثرت گرا می نامد - که در آن در زمینه های مختلف، اصول متفاوتی از عدالت اعمال می شود.

با این استدلال که دولت‌گرایان و جهان‌وطن‌ها به دنبال پاسخ‌های کلی برای مشکلاتی هستند که برای یک رابطه عدالتی بسیار متفاوت هستند، ریس به بررسی این موضوع می‌پردازد که چه کسی باید چه مقدار از آنچه همه ما به آن نیاز داریم و به آن اهمیت می‌دهیم، از درآمد و حقوق گرفته تا فضاها داشته باشد. و منابع زمین او اذعان می‌کند که اصول توزیع مجدد خواستار به‌ویژه در میان کسانی که در یک کشور مشترک هستند اعمال می‌شود، اما کسانی که در یک کشور مشترک هستند، به دلیل یک انسانیت جهانی، نظم‌های سیاسی و اقتصادی مشترک و یک سیستم تجارت جهانی مرتبط، تعهداتی در قبال کسانی دارند که چنین نیستند. پرس و جوهای ریسه در مورد مالکیت زمین بینش هایی را در مورد مهاجرت، تعهدات به نسل های آینده و تعهدات ناشی از تغییرات آب و هوایی ارائه می دهد. او مسائلی مانند انصاف در تجارت، مسئولیت های سازمان تجارت جهانی، حقوق مالکیت معنوی، حقوق کار، اینکه آیا اصلاً دولت ها باید وجود داشته باشند یا خیر، و نابرابری جهانی را مورد توجه قرار می دهد و نظریه بنیادی جدیدی در مورد حقوق بشر ایجاد می کند.

Debates about global justice have traditionally fallen into two camps. Statists believe that principles of justice can only be held among those who share a state. Those who fall outside this realm are merely owed charity. Cosmopolitans, on the other hand, believe that justice applies equally among all human beings. On Global Justice shifts the terms of this debate and shows how both views are unsatisfactory. Stressing humanity's collective ownership of the earth, Mathias Risse offers a new theory of global distributive justice--what he calls pluralist internationalism--where in different contexts, different principles of justice apply.

Arguing that statists and cosmopolitans seek overarching answers to problems that vary too widely for one single justice relationship, Risse explores who should have how much of what we all need and care about, ranging from income and rights to spaces and resources of the earth. He acknowledges that especially demanding redistributive principles apply among those who share a country, but those who share a country also have obligations of justice to those who do not because of a universal humanity, common political and economic orders, and a linked global trading system. Risse's inquiries about ownership of the earth give insights into immigration, obligations to future generations, and obligations arising from climate change. He considers issues such as fairness in trade, responsibilities of the WTO, intellectual property rights, labor rights, whether there ought to be states at all, and global inequality, and he develops a new foundational theory of human rights.