Oil & Gas Databook for Developing Countries: With Special Reference to the ACP Countries

بحران نفتی 1973 و 1979 تأثیر عمیقی بر اقتصاد کشورهای کمتر توسعه یافته (LDC) گذاشته است. کشورهای آفریقایی، لوبیا کارائیب و اقیانوس آرام (ACP) مرتبط با جامعه اروپایی به عنوان امضاکنندگان مشترک کنوانسیون لومه به اندازه سایر کشورهای LDC آسیب دیده اند. انرژی به دلیل سهمی که در توسعه ملی دارد، برای کشورهای ACP از اهمیت اولیه برخوردار است و از آنجایی که نفت اساس بخش انرژی در این کشورها را تشکیل می دهد، هرگونه افزایش قیمت منجر به اثرات اقتصادی قابل توجهی می شود. اکثریت، بیش از 90 درصد از کشورهای ACP واردکننده انرژی هستند، یعنی واردکنندگان نفت. اقتصاد آنها عمدتاً بر کشاورزی استوار است که معمولاً بیشترین سهم را در تولید ناخالص داخلی کل دارد. صادرات از این کشورها عمدتاً کالاهای اولیه مانند قهوه، پنبه، چای، غلات، تنباکو، مس، روی، سرب، کبالت و غیره است. در اکثر کشورهای ACP، صادرات کالاها بیش از چهار پنجم کل صادرات کالا را شامل می شود. در این میان، واردات عمدتاً شامل کالاهای سرمایه ای (از جمله تجهیزات حمل و نقل)، صنایع، نفت و مواد غذایی است. در نتیجه رکود بین المللی، کاهش قیمت کالاها و افزایش قیمت نفت خام، وضعیت تراز پرداخت های این کشورها در چند سال گذشته به شدت بدتر شده است. کمبود ارز خارجی بسیاری از کشورها را از واردات مواد خام و تجهیزات سرمایه کافی برای صنایع خود باز می دارد. در نتیجه، نرخ بهره برداری از کارخانه در سطوح بسیار پایینی است.