Nurse on call: the true story of a 1950s district nurse

«تا به حال این همه کک ندیده بودم! آنها که از نور روز مبهوت شده بودند، به همه جهات، به خصوص جهات من، پریدند. به سرعت جوراب هایش را در آوردم و روی آتش انداختم، اما در حال حاضر کک ها به ترکیبات او حمله کرده بودند. در مورد کت خز، دلم لرزید و فکر کردم... «آموزش در بیمارستانی در دهه 1930، ساعات طولانی ادیت کاتریل در بخش‌ها شامل تشویق زالوها برای چسباندن به بیماران (وظیفه‌ای بسیار سخت‌تر از آنچه فکر می‌کنید) و دفع کوره اعضای قطع شده اگرچه زندگی در بیمارستان جبران های خود را داشت -- در طول جنگ جهانی دوم یک ملوان مجروح در آنجا بود که شوهر او شد. پس از تولد دو دخترشان، ادیت در دهه 1950 به عنوان یک پرستار منطقه به کار بازگشت. ادیت چه کک‌های پیر را از شر کک‌ها خلاص می‌کرد، چه پنی‌سیلین و تنقیه را پاک می‌کرد، ادیت حتی با بداخلاقی‌ترین بیماران هم با شوخ طبعی، شفقت و گرمی برخورد می‌کرد.

'Never had I seen so many fleas! Startled by the daylight, they leapt in all directions, particularly mine. Quickly I peeled off her stockings and threw them on the fire, but by now the fleas had invaded her combinations. As for the fur coat, I shuddered to think ...'Training in a hospital in the 1930s, Edith Cotterill's long hours on the wards included encouraging leeches to attach to patients (a task much harder than you might think) and the disposal in the furnace of amputated limbs. Although hospital life did have its compensations -- it was there during the Second World War an injured sailor who became her husband.After the birth of their two daughters, Edith returned to work in the 1950s as a district nurse. Whether she was ridding ageing spinsters of fleas or dishing out penicillin and enemas, Edith approached even the most wayward of patients with humour, compassion and warmth.