Nuclear Strategy in the Modern Era: Regional Powers and International Conflict

جهان در دومین عصر هسته ای قرار دارد که در آن قدرت های منطقه ای نقش برجسته ای را ایفا می کنند. این کشورها دارای زرادخانه‌های هسته‌ای کوچک هستند، اغلب با درگیری‌های فعال متعدد و گاهی اوقات دارای نهادهای ضعیف هستند. چگونه این کشورهای هسته ای - و کشورهای بالقوه آینده - نیروهای هسته ای خود را مدیریت می کنند و بر مناقشه بین المللی تأثیر می گذارند؟ این کتاب با بررسی استدلال و پیامدهای بازدارنده استراتژی‌های هسته‌ای قدرت منطقه‌ای، نشان می‌دهد که این استراتژی‌ها اهمیت زیادی برای ثبات بین‌المللی دارند و بینش‌های جدیدی را در مورد پویایی درگیری در مناطق مهم جهان مانند خاورمیانه، شرق آسیا و جنوب آسیا ارائه می‌دهد.

ویپین نارنگ تنوع استراتژی‌های هسته‌ای قدرت منطقه‌ای را شناسایی می‌کند و وضعیتی را که هر قدرت منطقه‌ای در طول زمان اتخاذ کرده است به تفصیل شرح می‌دهد. او با ایجاد نظریه ای برای منابع استراتژی های هسته ای قدرت منطقه ای، اولین توضیح سیستماتیک را ارائه می دهد که چرا دولت ها موضعی را که انجام می دهند انتخاب می کنند و تحت چه شرایطی ممکن است استراتژی ها را تغییر دهند. نارنگ سپس اثرات این انتخاب ها را بر توانایی یک دولت برای جلوگیری از درگیری تجزیه و تحلیل می کند. با استفاده از تحلیل کمی و کیفی، او نشان می‌دهد که بر خلاف مبنای اعتقادی به قانون بازدارندگی هسته‌ای، دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای اثر بازدارندگی یکسانی علیه مخالفان ایجاد نمی‌کند. در عوض، برخی از وضعیت ها با موفقیت بیشتری نسبت به سایرین از تعارض جلوگیری می کنند.

استراتژی هسته‌ای در عصر مدرن دامنه انتخاب‌های هسته‌ای قدرت‌های منطقه‌ای و چالش‌های حیاتی که برای امنیت بین‌المللی مدرن ایجاد می‌کنند را در نظر می‌گیرد.

The world is in a second nuclear age in which regional powers play an increasingly prominent role. These states have small nuclear arsenals, often face multiple active conflicts, and sometimes have weak institutions. How do these nuclear states—and potential future ones—manage their nuclear forces and influence international conflict? Examining the reasoning and deterrence consequences of regional power nuclear strategies, this book demonstrates that these strategies matter greatly to international stability and it provides new insights into conflict dynamics across important areas of the world such as the Middle East, East Asia, and South Asia.

Vipin Narang identifies the diversity of regional power nuclear strategies and describes in detail the posture each regional power has adopted over time. Developing a theory for the sources of regional power nuclear strategies, he offers the first systematic explanation of why states choose the postures they do and under what conditions they might shift strategies. Narang then analyzes the effects of these choices on a state’s ability to deter conflict. Using both quantitative and qualitative analysis, he shows that, contrary to a bedrock article of faith in the canon of nuclear deterrence, the acquisition of nuclear weapons does not produce a uniform deterrent effect against opponents. Rather, some postures deter conflict more successfully than others.

Nuclear Strategy in the Modern Era considers the range of nuclear choices made by regional powers and the critical challenges they pose to modern international security.