Nuclear Energy and Liability in South Asia: Institutions, Legal Frameworks and Risk Assessment within SAARC

این کتاب از دنبال کردن یک رویکرد منطقه‌ای برای چارچوب خطر هسته‌ای حمایت می‌کند، که استدلال می‌کند در سناریوی فعلی امیدوارکننده‌تر از رژیم جهانی غیرقابل دستیابی است. در توسعه قوانین بین المللی در مورد مسئولیت، بخش انرژی هسته ای یک رویکرد جایگزین برای رژیم مسئولیت فرامرزی است. با تکیه بر این پایه و به دنبال حادثه چرنوبیل، اجماع بین‌المللی برای یک رژیم حقوقی فرامرزی قوی‌تر در صورت وقوع فاجعه هسته‌ای دنبال شد. با این حال، پس از شصت سال از وجود قوانین بین المللی مسئولیت هسته ای و بیست و پنج سال پس از چرنوبیل، اهداف اولیه کنوانسیون ها - هماهنگ سازی و یک رژیم جهانی - محقق نشده باقی مانده است. علاوه بر این، بسیاری از کشورها در حال حاضر برنامه های هسته ای را بدون حمایت قانونی فرامرزی کافی ایجاد یا توسعه می دهند. با توجه به این مسائل، رویکرد منطقه ای گزینه ای است که نمی توان آن را نادیده گرفت. با توجه به ردپای انرژی هسته ای که به سرعت در حال گسترش است، آسیای جنوبی در موقعیت منحصر به فردی برای اتخاذ یک مکانیسم منطقه ای قرار دارد. روش اتخاذ شده برای مطالعه در این کتاب، مرور ادبیات حقوق بین‌الملل در مورد مسئولیت هسته‌ای را با تحلیل برنامه‌های انرژی هسته‌ای جنوب آسیا و تعهدات حقوقی بین‌المللی و ملی آن‌ها ترکیب می‌کند. یک مطالعه ارزیابی ریسک فنی انجام شده برای شناسایی سطح خطر هسته ای فرامرزی در جنوب آسیا نیز ارائه شده است. به دنبال آن مصاحبه با کارشناسان و سیاست گذاران برای سنجش تمایل جامعه انجمن همکاری های منطقه ای جنوب آسیا (SAARC) برای پاسخ به این نگرانی مشترک منطقه ای انجام می شود.

This book advocates pursuing a regional approach to nuclear risk framework, which it argues is more promising in the current scenario than the non-achievable global regime. In the development of international legislation on liability, the nuclear energy sector represents an alternative approach to a transboundary liability regime. Building on this foundation and following the Chernobyl accident, international consensus was sought for a stronger transboundary legal regime in the event of a nuclear disaster. However, after sixty years of the existence of international nuclear liability laws and twenty-five years after Chernobyl, the primary objectives of the Conventions – harmonization and a global regime – remain unfulfilled. Further, many countries are now creating or expanding nuclear programs without adequate transboundary legal protection. In light of these issues, a regional approach is an option that cannot be ignored. Given its rapidly expanding nuclear energy footprint, South Asia is in a unique position to adopt a regional mechanism. The methodology adopted for the study in the book combines a literature review of international law on nuclear liability with an analysis of South Asian nuclear energy programs and their international and national legal obligations. A technical risk assessment study conducted to identify the level of transboundary nuclear risk within South Asia is also presented. This is followed by interviews with experts and policymakers to gauge the willingness of the South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC) community to respond to this shared regional concern.