Not right in the head: how one family facing Alzheimer's discovered laughter may just be the best medicine

مادر میشل وایات همیشه با خانواده شوخی می‌کرد که اگر روزی مانند مادرش - مادربزرگ میشل - به آلزایمر مبتلا شد، باید او را در خانه بگذارند و کلید را دور بیندازند. هنگامی که او در نهایت تسلیم بیماری شد، انتخاب او در خانه سالمندان تنها گزینه شد. در طول شش سال بعد، میشل، یک تهیه‌کننده مشهور تلویزیونی، اغلب به ملاقات مادرش می‌رفت در حالی که پدرش روزانه در خانه سالمندان مراقب بود. جنبه خنده دار چیزهای عجیب و غریب و شگفت انگیزی که هنگام ملاقات با مادرش مشاهده کردند، سفر دشواری را کمی آسانتر کرد.

این خاطرات روایتی ساده اما تکان دهنده از تجربه میشل با زوال عقل مادرش است که به ما بینشی می دهد. در چگونگی کنار آمدن دلسوزانه، مؤثر و پایدار با بیماری که تقریباً 400000 نفر را تنها در استرالیا تحت تأثیر قرار می دهد.

Michelle Wyatt's mum always joked with the family that if she ever developed Alzheimer's like her own mother-Michelle's grandmother-they should put her in a home and throw away the key. When she did ultimately succumb to the disease, the choice to put her in a nursing home became the only option. During the next six years, Michelle, a well-known television producer, visited her mum often while her dad kept a daily vigil in the nursing home.

What Michelle and her family discovered throughout these challenging times was that allowing themselves to see the funny side of the weird and wonderful things they witnessed while visiting her mum made a difficult journey just that little bit easier.

This memoir is a light-hearted but moving account of Michelle's experience with her mum's dementia-giving us an insight in how to cope compassionately, effectively and lastingly with a disease that affects almost 400,000 people in Australia alone.