Norme, langue et normalisation au Cap-Vert et ailleurs

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Quint Nicolas.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 18 
زبان: French 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 757 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 45,000

1999. – 18 p. "خوب می دانید آقای دوپون، این مرد عجیب است، امروز صبح او بیرون رفت و به من سلام کرد.
- خوب، چه چیزی می تواند عادی تر باشد، مادام دوراند.»
این یک صبح بود مثل صبح های دیگر، شایعاتی مثل خیلی های دیگر، بین دو همسایه، و حرف معمولی به همین شکل بود، بدون آقای دوپون. و خانم دوراند متوجه شد.
و چه چیزی می تواند انسانی تر از زبان باشد؟ انسان حیوانی ناطق است و در عین حال به هنجارها وسواس دارد. شما نمی توانید در مورد زبان بدون صحبت در مورد هنجار صحبت کنید.
صحبت کردن، پیروی از یک هنجار است، اما کدام یک؟ این سوال امروزه هنوز برای بسیاری از فرهنگ ها و گروه های انسانی بی پاسخ مانده است. انتخاب پایگاه مرجع زبانی برای هویت فرهنگی و رشد افراد و مردم بسیار مهم است. بنابراین استانداردسازی زبانی یک ضرورت است.
گفته می شود که ضرورت قانون است. اما مدیریت زبان یک تمرین سخت و نامطمئن است. فقط آزمون در این زمینه، یعنی در نظر گرفتن جمعیت های مربوطه، می تواند به پروژه یا تعهد استانداردسازی معنا بدهد.

1999. – 18 p. «Ben vous savez Monsieur Dupont, ce type-là est bizarre, ce matin il est sorti, et il m'a dit bonjour.
- Eh bien, quoi de plus normal ?, Madame Durand.»
C'était un matin comme tous les autres, un commérage comme beaucoup d'autres, entre deux voisins, et le mot normal, est tombé, comme ça, sans même que Monsieur Dupont et Madame Durand n'y prissent garde.
Et quoi de plus humain que le langage ? L'homme est un animal de parole, et il est aussi obsédé par la norme. On ne peut pas parler de la langue sans parler de la norme.
Parler c'est suivre une norme, mais laquelle? Cette question reste encore aujourd'hui en suspens pour nombre de cultures et de groupes humains. Le choix d'une base de référence linguistique est crucial pour l'identité culturelle et l'épanouissement des individus et des peuples. La normalisation linguistique est donc une nécessité.
Nécessité fait loi, dit-on. Mais la gestion des langues est un exercice ardu et incertain. Seule l'épreuve du terrain, c'est-à-dire la prise en compte des populations concernées, peut donner un sens à un projet ou à une entreprise de normalisation.