Noise as a Constructive Element in Music: Theoretical and Music-Analytical Perspectives

به نظر می رسد موسیقی و نویز متقابل هستند. موسیقی عموماً به‌عنوان چیدمان منظمی از صداهای خوشایند گوش و صدا به عنوان مخالف آن در نظر گرفته می‌شود: آشفته، زشت، تهاجمی، گاهی اوقات حتی کرکننده. هنگامی که نویز در یک زمینه موسیقی ارائه می شود، بنابراین می تواند به عنوان ابزاری برای بیان مقاومت در برابر ارزش های فرهنگی غالب، در برابر جامعه یا ساختارهای اجتماعی-اقتصادی (از جمله ساختارهای صنعت موسیقی) عمل کند. این موضع مخالف، مفاهیم کنونی نویز را به عنوان چیزی مخرب تایید می‌کند، باوری که نه تنها توسط گروه‌های راک سرسخت مورد توجه قرار می‌گیرد، بلکه در میان مهندسان و شرکت‌هایی که دستگاه‌هایی برای سرکوب یا کاهش نویز در محیط روزمره ما تولید می‌کنند نیز به اشتراک گذاشته شده است.</ p>

برخلاف نظرات رایج در مورد نویز که توضیح داده شد، این جلد به دنبال بررسی سازنده است. پتانسیل نویز در شیوه های موسیقی معاصر هدف این جلد به‌جای مشاهده نویز به‌عنوان یک «عیب»، بررسی پتانسیل زیبایی‌شناختی و فرهنگی آن است.

در مطالعه موسیقی نویز در این زمینه، بیشتر نشریات اخیر بر روی زیرشاخه هایی مانند پس راک روانگردان، صنعتی، پانک هاردکور، ترش یا ریو تمرکز می کنند، همانطور که از موسیقی راک و عامه پسند توسعه یافته اند. این کتاب شامل کارهایی در زمینه موسیقی آوانگارد است که در حوزه موسیقی کلاسیک نیز توسعه یافته است. این جلد علاوه بر دیدگاه‌های تاریخی و زیبایی‌شناختی (اجتماعی) تثبیت‌شده‌ای درباره موسیقی نویز و نویز، مشارکت‌های تحلیلگران موسیقی را ارائه می‌کند.

Music and noise seem to be mutually exclusive. Music is generally considered as an ordered arrangement of sounds pleasing to the ear and noise as its opposite: chaotic, ugly, aggressive, sometimes even deafening. When presented in a musical context, noise can thus act as a tool to express resistance to predominant cultural values, to society or to socioeconomic structures (including those of the music industry). The oppositional stance confirms current notions of noise as something which is destructive, a belief not only cherished by hard-core rock bands but also shared by engineers and companies developing devices to suppress or reduce noise in our daily environment.

In contrast to the common opinions on noise just described, this volume seeks to explore the constructive potential of noise in contemporary musical practices. Rather than viewing noise as a ‘defect’, this volume aims at studying its aesthetic and cultural potential.

Within the noise music study field, most recent publications focus on subgenres such as psychedelic post-rock, industrial, hard-core punk, trash or rave, as they developed from rock and popular music. This book includes work on avant-garde music developed in the domain of classical music as well. In addition to already well-established (social) historical and aesthetical perspectives on noise and noise music, this volume offers contributions by music analysts.