No Joke: Making Jewish Humor

طنز مشهورترین واکنش یهودیان به مدرنیته است. در این کتاب، روت وایز نبوغ شوخی‌های خودجوش یهودی و همچنین درخشش شاهکارهای کمیک نویسندگانی مانند هاینریش هاینه، شولم آلیکم، آیزاک بابل، اس. ی. اگنون، آیزاک باشویس سینگر و فیلیپ راث را برانگیخته و تحسین می‌کند. در عین حال، وایس توجه را به شرایط مخاطره آمیزی که طنز یهودی را به وجود می آورد جلب می کند - و بهایی که ممکن است از دست اندرکاران و مخاطبانش بگیرد. مفاهیم آن را به عنوان مثال‌های به یاد ماندنی و گویا از آلمانی، ییدیش، انگلیسی، روسی و عبری بررسی می‌کند. در میان موضوعات دیگر، این کتاب به این موضوع می پردازد که چگونه طنز یهودی، یادگیری و کلام یهودی را به مسیرهای جدید خلاقیت هدایت کرد، برای غیر یهودیان لیبرال در جوامع سرکوبگر تسکین بخشید، و فرهنگ عامه را در ایالات متحده غنی کرد.

حتی. از آنجایی که این کتاب خوانندگان را به بررسی لذت‌ها و سود طنز یهودی دعوت می‌کند، سؤالات دشوار اما جذابی را مطرح می‌کند: آیا خود تمسخر افراطی طنز یهودی می‌تواند بیش از حد پیش برود و در این فرآیند نتیجه معکوس داشته باشد؟ و آیا «بخند را رها کن» عاقلانه‌ترین شعار برای مردمی است که دیگران قصد دارند از صحنه تاریخ بیرون بروند؟

Humor is the most celebrated of all Jewish responses to modernity. In this book, Ruth Wisse evokes and applauds the genius of spontaneous Jewish joking--as well as the brilliance of comic masterworks by writers like Heinrich Heine, Sholem Aleichem, Isaac Babel, S. Y. Agnon, Isaac Bashevis Singer, and Philip Roth. At the same time, Wisse draws attention to the precarious conditions that call Jewish humor into being--and the price it may exact from its practitioners and audience.

Wisse broadly traces modern Jewish humor around the world, teasing out its implications as she explores memorable and telling examples from German, Yiddish, English, Russian, and Hebrew. Among other topics, the book looks at how Jewish humor channeled Jewish learning and wordsmanship into new avenues of creativity, brought relief to liberal non-Jews in repressive societies, and enriched popular culture in the United States.

Even as it invites readers to consider the pleasures and profits of Jewish humor, the book asks difficult but fascinating questions: Can the excess and extreme self-ridicule of Jewish humor go too far and backfire in the process? And is "leave 'em laughing" the wisest motto for a people that others have intended to sweep off the stage of history?