New Habits: From Sisterhood to Motherhood

عشق، زندگی، و مادری - آن سوی دروازه های صومعه. النور استوارت پس از دوران کودکی سختی که در انگلستان بزرگ شد، در سن 18 سالگی با زندگی روزمره خداحافظی کرد و وارد صومعه فرانسوی شد و متقاعد شد که او را به یک زندگی با دستورات مقدس فراخوانده است. هشت سال بعد، او نظم را ترک کرد و خود را در لیورپول یافت، که به دنیای اواخر دهه 1960 پرتاب شد، با نگرش آزادانه و آسانش به روابط. النور که از یک زندگی وظیفه‌ای و اطاعتی رها شده است، زندگی را به‌طور کامل زندگی می‌کند - شغل او به عنوان ماما، دوستی‌ها و روابط عاشقانه. او سخت کار می کند و سخت تر بازی می کند - در حالی که با بیماری روانی مادرش نیز کنار می آید. پس از چند اشتباه احمقانه، او آرام می گیرد و ازدواج می کند - اما این یک پایان خوش فوری نیست. النور به عنوان یک ماما که هر روز بچه‌هایی را به دنیا می‌آورد، می‌دانست که قرار است مادر شود، اما از اینکه متوجه شد نمی‌تواند بچه‌دار شود، ناراحت شد. او و همسرش سپس در مسیر فرزندخواندگی قرار گرفتند و در نهایت پدر و مادر دو فرزند دوست داشتنی و اکنون نوه شدند. در میان هرج و مرج زندگی با دو فرزند خردسال، النور گهگاه به آرامش صومعه فکر می‌کرد و در سال‌های گاه سخت نوجوانی می‌گوید: «همیشه احساس می‌کردم از دعاها و حمایت‌های خواهرانی که ترک کرده‌ام برخوردار هستم، زیرا آنها واقعاً همیشه من و خانواده ام را در قلب خود نگه داشتند، و من به خاطر نامه ها و راهنمایی های آنها و اینکه آنها فقط به آنچه در زندگی من می گذرد گوش می دادند سپاسگزار بودم. من هرگز از انتخابی که کردم پشیمان نشدم - اما هرگز آن سال های خارق العاده ای که خواهر النور بودم را فراموش نکرده ام.\"

Love, life, and motherhood—beyond the convent gates. After a tough childhood growing up in England, at the age of 18, Eleanor Stewart said goodbye to the everyday life and entered a French Convent, convinced she was being called to a life of Holy Orders. Eight years later, she left the Order and found herself in Liverpool, thrown into the world of the late 1960s, with its free and easy attitude to relationships. Liberated from a life of duty and obedience, Eleanor lives life to the full—her job as a midwife, friendships, and love affairs. She works hard and plays harder—while also coping with her mother's mental illness. After some foolish mistakes, she settles down and marries—but it isn’t an instant happy ending. As a midwife, delivering babies every day, Eleanor knew that she was destined to become a mother, yet she was devastated to discover that she was unable to have children. She and her husband then embarked on the path to adoption, eventually becoming parents to two lovely children, and now grandchildren. Amid the chaos of life with two young children, Eleanor occasionally thought back to the tranquility of the convent, and through the sometimes tough teenage years, she says “I always felt I had the prayers and support of the sisters I’d left, because they really did always keep me and my family in their hearts, and I was grateful for their letters and their guidance and for them just listening to what was going on in my life. I've never regretted the choice I made—but I've never forgotten those extraordinary years when I was Sister Eleanor, either."