Neuropsychological Treatment After Brain Injury

DAVID W. ELLIS و ANNE-LISE CHRISTENSEN 1 مروری اجمالی در گذشته، اکثر افرادی که دچار آسیب مغزی فاجعه‌بار شده بودند، می‌مردند. با این حال، در طول چند دهه گذشته، تکنیک‌های تشخیصی پزشکی پیچیده مانند توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)، همراه با پیشرفت‌ها در روش‌های تروما اورژانسی و اقدامات جراحی مغز و اعصاب (به عنوان مثال، نظارت بر فشار داخل جمجمه)، به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. میزان بقا برای افرادی که از چنین ضربه ای جان سالم به در برده اند. در عین حال، به دلیل رشد جمعیت، تعداد قربانیان ضربه مغزی (عمدتاً تصادفات اتومبیل) نیز افزایش یافته است [1]. بسیاری از این افراد در اثر جراحات وارده دچار ناتوانی های شدیدی شده اند که زندگی آنها و اطرافیانشان را تحت تاثیر قرار می دهد. برای کسانی که زنده می مانند و خانواده هایشان، زنده ماندن صرف کافی نیست. باید به کیفیت زندگی آنها پس از حادثه آسیب زا توجه شود. در طول 15 سال گذشته، تمرکز فزاینده ای بر توسعه تکنیک های درمانی برای آسیب های مغزی بوده است. اگرچه تمرکز اصلی این متن بر جنبه‌های عصب‌روان‌شناختی (یعنی عصب‌شناختی و روان‌شناختی) درمان - هم تئوری و هم تکنیک است - این کتاب همچنین به سمت طیف گسترده‌ای از موضوعاتی است که بر بازماندگان، خانواده‌های آنها، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و مراقبت‌های بهداشتی تأثیر می‌گذارد. محیط اجتماعی.

DAVID W. ELLIS AND ANNE-LISE CHRISTENSEN 1 A BRIEF OVERVIEW In the past, most people who sustained catastrophic brain injury died. However, over the past several decades, sophisticated medical diagnostic techniques such as computerized tomography (CT) and magnetic resonance imaging (MRI), along with advances in emergency trauma procedures and neurosurgical pro­ cedures (e. g., intracranial pressure monitoring), have dramatically increased the survival rates for people who have survived such trauma. At the same time, because of population growth, the number of victims of brain trauma (primarily automobile accidents) has also risen [1]. As a result of their injuries, many of these people have developed severe disabilities that affect their lives and the lives of everyone around them. For those who survive, and their families, mere survival is not enough. Attention must be paid to the quality of their lives after the traumatic event. During the past 15 years, there has been an increasing focus on the develop­ ment of treatment techniques for brain injuries. Although the principal focus of this text is on the neuropsychological (i. e., neurological and psychological) aspects of treatment-both theory and technique-the book is also directed towards the broad variety of issues that affect survivors, their families, health­ care professionals, and the social milieu.