Neuropsychological Rehabilitation

توانبخشی عصب روانی بیماران دارای مغز در هیئت منصفه چالش جدیدی برای پزشکی و روانشناسی است. در هر جامعه ای بیمارانی که دچار سکته مغزی یا ضایعه مغزی ضربه ای شده اند، گروه بزرگی را تشکیل می دهند که نیاز به درمان ویژه دارند. حتی امروزه تنها گروه کوچکی از این بیماران از حمایت توانبخشی کافی برخوردار می شوند. صدمات مغزی ممکن است منجر به از دست دادن یا اختلال در عملکردهایی مانند زبان، بینایی، حافظه، توجه، کنترل عاطفی یا حرکت شود و چنین اختلالاتی معمولاً با ناتوانی هایی در زندگی روزمره بیمار همراه است. هر تلاشی باید انجام شود تا شایستگی عملکردی و ظرفیت بیمار برای مقابله با ناتوانی و ناتوانی خود بهبود یابد. در سال‌های اخیر، هدف بسیاری از تحقیقات در علوم پایه، دستیابی به بینشی در مورد مکانیسم‌های بازگرداندن عملکرد بوده است، تا حدی با تلاش برای درک مکانیسم‌های پاتوفیزیولوژیکی که توسط یک رویداد آسیب‌زا آغاز می‌شوند. با این حال، علی‌رغم این ابتکار تحقیقاتی گسترده در مورد بازیابی عملکرد و امکانات اصلاح شناختی، دانش ما هنوز هم با توجه به مکانیسم‌های عصبی زیست‌شناختی که ممکن است زیربنای انعطاف‌پذیری عملکردی باشد و هم با توجه به عواملی که ممکن است برای توانبخشی عصبی روان‌شناختی ایجاد کنند، محدود است. علیرغم این کاستی‌ها، مایلیم تاکید کنیم که تنها در صورتی می‌توان انتظار پیشرفت را داشت که تلاش‌های پژوهشی شدیدی انجام شود تا مفاهیم و نتایج حاصل از علوم پایه را با نیازهای عملی توانبخشی عصبی روان‌شناختی متحد کند.

The neuropsychological rehabilitation of patients with brain in­ juries presents a new challenge for medicine and psychology. In any society patients who have suffered a stroke or a traumatic brain lesion constitute a large group requiring special therapy; even nowadays only a small group of these patients obtain adequate rehabilitational support. Brain injuries may lead to loss or impair­ ment of functions like language, sight, memory, attention, emo­ tional control, or movement, and such impairments are usually ac­ companied by handicaps in the patient's daily life. Every attempt should be made to improve functional competence and the pa­ tient's capacity to cope with their disability and handicap. In recent years, the aim of much research in the basic sciences has been to gain insight into the mechanisms of restitution of function, partly by trying to understand the pathophysiological mechanisms that are initiated by a traumatic event. However, in spite of this broad research initiative into recovery of function and the possibilities of cognitive remediation, our knowledge is still rather limited, with respect to both the neurobiological mecha­ nisms that may underlie functional plasticity and the factors that may account for neuropsychological rehabilitation. In spite of these shortcomings, we would like to stress that progress can only be expected if an intense research effort is made to unite the con­ cepts and results from the basic sciences with the practical demands of neuropsychological rehabilitation.