Neuronal and Vascular Plasticity: Elucidating Basic Cellular Mechanisms for Future Therapeutic Discovery

جالینوس در قرن دوم پس از میلاد را می‌توان یکی از اولین محققانی دانست که تلاش کرد شکاف بین علوم پایه و پزشکی بالینی را پر کند. به جالینوس اعتبار اولیه برای تشخیص این موضوع داده می شود که اندام های حیاتی بدن به شدت به عملکرد دست نخورده سیستم گردش خون وابسته هستند. آموزه‌های فیزیولوژی جالینوسی بیان می‌کردند که خون در کبد تولید می‌شود، برای به دست آوردن «ارواح حیاتی» به قلب جریان می‌یابد، و متعاقباً مغز را برای به دست آوردن «ارواح حیوانی» غسل می‌دهد. "ارواح حیاتی" توصیف شده توسط جالینوس بعداً فاش شد که از اکسیژن تشکیل شده است. اکسیژن به طور مستقل توسط شیله در سوئد و توسط پریستلی در انگلستان کشف شد. توسط Antoine Lavoisier (1743-1794) فرانسوی، اکسیژن (اسید ساز) نامیده شد. Lavoisier اکتشافات پزشکی قابل توجهی در مورد نقش اکسیژن در تنفس انجام داد. لاووازیه و دیگران در آزمایشات حیوانی دریافتند که بی اکسیژنی می تواند به سرعت منجر به مرگ شود. کار اولیه این محققان به ارائه جهت برای علم بالینی مدرن و درمان بیماری ها، به ویژه در مورد اختلالات سیستم عصبی کمک کرد. قابل توجه است که درک ما از بیماری های انسانی با سرعت تصاعدی در حال رشد است. گاهی اوقات، انباشت دانش در مورد اجزای سلولی بیماری بالینی بیش از همه انتظارات قبلی است که فقط چند سال پیش انجام شده بود، مانند شبیه سازی اخیر ژنوم انسان و موش. علی‌رغم این پیشرفت‌ها، هم دانشمندان زیست‌پزشکی و هم پزشکان گاهی اوقات در تشخیص پیوند حیاتی بین کشف علوم پایه و توسعه گروه‌های درمانی برای بیماری‌های بالینی دچار مشکل می‌شوند.

Galen in the 2nd century AD could be considered one of the earliest researchers who attempted to bridge the gap between basic science and clinical medicine. Galen is given initial credit for the recognition that vital organs of the body are exquisitely dependent upon the intact function of the circulatory system. The doctrines of Galenic physiology stated that blood was produced in the liver, flowed to the heart to obtain "vital spirits", and subsequently bathed the brain to gain "animal spirits". The "vital spirits" described by Galen were later disclosed to consist of oxygen. Oxygen was discovered independently by Schiele in Sweden and by Priestly in England. It was named oxygen (acid-former) by Antoine Lavoisier (1743-1794) of France. Lavoisier made significant medical discoveries concerning oxygen's role in respiration. In animal experiments, Lavoisier and others discovered that anoxia could rapidly lead to death. The initial work by these investigators helped provide direction for modern clinical science and the treatment of disease, especially concerning disorders of the nervous system. Remarkably, our understanding of human disease continues to grow at an exponential rate. At times, the accumulation of knowledge of the cellular components of clinical disease exceeds all prior expectations held just a few years ago, such as evidenced by the recent cloning of the human and mouse genomes. Despite theses advances, both biomedical scientists and clinicians sometimes are at a loss to recognize the crucial link between basic science discovery and the development of therapeutic regiments for clinical disease.