Neuroendocrinology of Aging

JOSEPH MEITES این ایده که سیستم غدد درون ریز در فرآیندهای پیری نقش دارد به قدمت آغاز غدد درون ریز است. اولین آزمایش غدد درون ریز مربوط به پیری توسط براون سکوارد، که معمولا به عنوان "پدر غدد درون ریز" شناخته می شود، گزارش شد. در سال 1889، در سن 72 سالگی، او گزارش داد که موفق شده است خود را با تزریقات جوان کند. عصاره بیضه سگ و خوکچه هندی اگرچه اثرات مطلوب مشاهده شده ممکن است عمدتاً به دلیل قدرت پیشنهاد خودکار باشد، گزارش های او علاقه قابل توجهی به غدد درون ریز و ارتباط آن با پیری ایجاد کرد و در نهایت منجر به استفاده از استروژن برای درمان برخی علائم قبل و بعد از یائسگی در زنان شد. و یک دروژن برای درمان برخی علائم در مردان پیر. تا حدود دهه 1960، مطالعات نسبتاً کمی در مورد روابط پیری غدد درون ریز عمدتاً به تغییرات وزن و ظاهر بافتی اندام های غدد درون ریز در حیوانات پیر و انسان ها می پردازد و شامل تعداد محدودی از اندازه گیری های عملکرد غدد درون ریز توسط سنجش های زیستی و شیمیایی می شود. برای استروئیدها). در این محدودیت‌ها، محققان پیری نمی‌توانند هیچ رابطه مشخصی بین عملکرد غدد درون ریز و فرآیندهای پیری ایجاد کنند، به استثنای ارتباط بین کاهش تولید مثل و فعالیت غدد جنسی و هیپوفیز.

JOSEPH MEITES The idea that the endocrine system is involved in aging processes is as old as the beginnings of endocrinology. The first endocrine experiment related to aging was reported by Brown-Sequard, who is usually re­ garded as the "father of endocrinology. " In 1889, at the age of 72 years, he reported that he had succeeded in rejuvenating himself by injections of testicular extracts from dogs and guinea pigs. Although the favorable effects observed may have been due mainly to the powers of auto­ suggestion, his reports created a considerable interest in endocrinology and its relation to aging, and eventually led to the use of estrogens for treating certain pre-and postmenopausal symptoms in women, and an­ drogens for treating some symptoms in aging men. Up to about the 1960's, the relatively few studies on endocrine-aging relationships dealt mainly with changes in weight and histological appearance of endocrine organs in aging animals and human subjects, and included a limited number of measurements of endocrine function by bioassays and chem­ ical (for steroids) procedures. Within these limitations, gerontological investigators were unable to establish any definite relationships between endocrine functions and aging processes, with the exception of the con­ nection between reproductive decline and gonadal and pituitary activity.