Neoclassical Theory Structure and Theory Development: An Empirical-Philosophical Case Study Concerning the Theory of International Trade

کتابهای اخیر بسیار زیادی در مورد روش شناسی اقتصاد وجود دارد، اما همه از یک یا چند مورد از سه فرض اساسی زیر ناشی می شوند: 1) فراآپریوریسم: پیش از این اعتقاد بر این است که نتایج فلسفه علم در دهه‌های گذشته، که با نام‌های پوپر، کوهن و لاکاتوش همراه شده‌اند، چارچوب‌های مفهومی به دست می‌آیند که می‌توان از آنها برای توصیف محصول تلاش‌های اقتصاددان استفاده کرد. 2) همزمانی: اعتقاد بر این است که بررسی یک "نظریه" اقتصاد، ارائه برخی از باورهای اقتصادی در یک برهه زمانی از زمان، ساختار منطقی آن را آشکار می کند و "روش" را که توسط آن "روش" به کار می رود. نظریه\" ساخته شده است. 3) CreduZity: اعتقاد بر این است که آنچه خود اقتصاددانان در مورد روش های خود می گویند درست است، یا حداقل مربوط به اولیه است. در این کتاب سعی می کنم نشان دهم که این فرضیات نادرست هستند. اولاً، فلسفه‌های علم پوپر، کوهن و لاکاتوش در ساخت چارچوبی مفهومی که قادر به توصیف توسعه نظریه در اقتصاد باشد، موفق نشدند. ثانیاً، این تنها زمانی قابل مشاهده است که نه زوگیک، بلکه تاریخ به عنوان داور قضاوت در مورد کفایت فرانظریه ها (دیاکرونیسم) در نظر گرفته شود. ثالثاً، نتایج تحقیقات متامپریکاZ (نه فراآپریوریستی)، دیاکرونیک (غیر همزمان) نشان می‌دهد که حتی خود اقتصاددانان اغلب فرانظریه‌های ناکافی دارند که تکیه بر آنها خطرناک است (ظن به جای زودباوری).

There are quite a lot of recent books on the methodology of economics, but all proceed from one or more of the following three fundamental assumptions: 1) Meta-apriorism: it is a priori believed that the results of the philosophy of science of the past decades, associated with the names of Popper, Kuhn and Lakatos, yield conceptual frameworks that can be used to describe the product of the economist's endeavours. 2) Synchronism: it is believed that the inspection of a "theory" of economics, the presentation of some economic belief at a point in time, reveals its logical structure and ipso facto the "method" by which the "theory" is constructed. 3) CreduZity: it is believed that what economists themselves say on their own methods is true, or at least of primary relevance. In this book, I endeavour to show that these assumptions are false. First, the philosophies of science by Popper, Kuhn and Lakatos did not succeed in constructing a conceptual framework capable of describing theory development in economics. Secondly, this can only be seen as soon as not Zogic but history is taken to be the referee judging the adequacy of metatheories (diachronism). Thirdly the results of metaempiricaZ (not-meta-aprioristic), diachronic (not-synchronic) research reveals that even economists themselves turn out frequently to have inadequate metatheories upon which it is dangerous to rely (suspicion instead of credulity) .