Naturalism, Realism, and Normativity

آثار فلسفی همیشه در حال تحول هیلاری پاتنم «تاریخ فلسفه اخیر در طرح کلی» نامیده می‌شود - یک دستاورد فکری، نزدیک به هفتاد سال در ساخت، که زمینه‌های رشته‌ای از معرفت‌شناسی تا اخلاق، متافیزیک تا فلسفه فیزیک را شکل داده است. ، فلسفه ریاضیات به فلسفه ذهن. طبیعت گرایی، واقع گرایی، و هنجارگرایی راه های جدیدی را به اندیشه یکی از تأثیرگذارترین اذهان در فلسفه تحلیلی معاصر ارائه می دهد.

مقالات جمع آوری شده در اینجا طیفی از موضوعات به هم پیوسته از جمله طبیعت گرایی را پوشش می دهد. ، عقل سلیم و واقع گرایی علمی، اخلاق، ادراک، زبان و زبان شناسی و شک گرایی. به درستی تمایل پاتنم برای بازبینی و بازنگری استدلال‌های گذشته را نشان می‌دهند، آنها حاوی بینش‌های مهم جدید و فرمول‌بندی‌های تازه روشن‌شده‌ای هستند که برای دانشجویان کار او آشنا خواهد بود: رد او از این ایده که تصور مطلق از جهان قابل دستیابی است. انتقاد او از دیدگاه نیهیلیستی از اخلاق که مدعی است مبتنی بر علم است. تمایز راهگشای او بین احساسات و ادراک. و استفاده او از معناشناسی بیرونی برای بی اعتبار کردن اشکال خاصی از شک. مهمتر از همه، ناتورالیسم، واقع گرایی، و هنجارگرایی منعکس کننده تفکر پاتنام در مورد چگونگی بیان نظریه ای از طبیعت گرایی است که تصدیق می کند که پدیده های هنجاری بخشی اجتناب ناپذیر از تجربه بشری را تشکیل می دهند، در نتیجه دیدگاه های علمی و انسان گرایانه از جهان را با هم تطبیق می دهند. مدت‌هاست که ناسازگار به نظر می‌رسند.

Hilary Putnam’s ever-evolving philosophical oeuvre has been called “the history of recent philosophy in outline”―an intellectual achievement, nearly seventy years in the making, that has shaped disciplinary fields from epistemology to ethics, metaphysics to the philosophy of physics, the philosophy of mathematics to the philosophy of mind. Naturalism, Realism, and Normativity offers new avenues into the thought of one of the most influential minds in contemporary analytic philosophy.

The essays collected here cover a range of interconnected topics including naturalism, commonsense and scientific realism, ethics, perception, language and linguistics, and skepticism. Aptly illustrating Putnam’s willingness to revisit and revise past arguments, they contain important new insights and freshly illuminate formulations that will be familiar to students of his work: his rejection of the idea that an absolute conception of the world is obtainable; his criticism of a nihilistic view of ethics that claims to be scientifically based; his pathbreaking distinction between sensations and apperceptions; and his use of externalist semantics to invalidate certain forms of skepticism. Above all, Naturalism, Realism, and Normativity reflects Putnam’s thinking on how to articulate a theory of naturalism which acknowledges that normative phenomena form an ineluctable part of human experience, thereby reconciling scientific and humanistic views of the world that have long appeared incompatible.