Native Women and Land: Narratives of Dispossession and Resurgence

\"متون ادبی و اجتماعی و رسانه های اجتماعی چه نقشی در حافظه، سیاست و تجربه زیسته افراد محروم بازی می کنند؟" فیتزجرالد در مقدمه خود این سوال را می پرسد و تلاش می کند در مطالعه ادبیات و ادبیات به آن پاسخ دهد. رسانه های اجتماعی توسط زنان بومی (عمدتا) که در مورد آوارگی ناشی از جابجایی اجباری و فاجعه زیست محیطی می نویسند و اغلب به طور فعال به آن اعتراض می کنند. این کار با بررسی طیف وسیعی از مطالب متنوع، از جمله نوشته‌های نویسندگان متعارف بومی آمریکا مانند لوئیز اردریچ، لیندا هوگان، و الیزابت کوک لین، و سایت‌های رسانه‌های اجتماعی مانند یوتیوب و فیس‌بوک، تمرکز جدیدی را برای تجزیه و تحلیل چگونگی جوامع بومی ایجاد می‌کند. و نویسندگان با زمین ارتباط دارند، در حالی که ارتباطات گسترده تری را با نقد ادبی، تاریخ و عدالت محیطی، اکو انتقادی، مطالعات فمینیستی، و مطالعات رسانه های جدید بررسی می کنند.

"What roles do literary and community texts and social media play in the memory, politics, and lived experience of those dispossessed?" Fitzgerald asks this question in her introduction and sets out to answer it in her study of literature and social media by (primarily) Native women who are writing about and often actively protesting against displacement caused both by forced relocation and environmental disaster. By examining a range of diverse materials, including the writings of canonical Native American writers such as Louise Erdrich, Linda Hogan, and Elizabeth Cook-Lynn, and social media sites such as YouTube and Facebook, this work brings new focus to analyzing how indigenous communities and authors relate to land, while also exploring broader connections to literary criticism, environmental history and justice, ecocriticism, feminist studies, and new media studies.