Narrating the Dragoman’s Self in the Veneto-Ottoman Balkans, c. 1550–1650

این تاریخچه خرد سالواگوس - خانواده ای استانبولی متشکل از مترجمان و جاسوسان ونیزی که در قرن شانزدهم و هفدهم مدیترانه سفر می کردند - یک شاهکار قابل توجه از هنر داستان سرایی مورخ است. با کشته شدن پدرش به دستور مخفیانه ونیز و قتل برادرزاده‌اش توسط مقامات عثمانی، جنسینو سالواگو و برادرانش شروع به نوشتن داستان‌های خود کردند. هنگام عبور از مرزهای واژه‌ها و جهان‌ها، خود روایت‌های سالواگوس در مواقعی سودمند و در برخی مواقع ناآرام‌کننده امپراتوری، خانواده و ترجمه کمک کرد.

کشف یک متن زندگی‌نامه‌ای با اطلاعات غنی در مورد اروپای جنوب شرقی، که برای اولین بار در اینجا ویرایش شده است، نقطه شروع این میکروبیوگرافی خارق‌العاده از مبارزه شدید یک خانواده برای مانور دادن در جهان در حال تغییر است که توسط رقابت، خیانت، و استعمار مختل شده است. این جلد داستان های زندگی ونیزی از سوژه های عثمانی و نقش حیاتی ترجمه در مذاکره در مورد مدیترانه ای مشترک اما شکننده را بازیابی می کند. استفان هانس شیوه‌های ترجمه‌ای مترجم از خود را بررسی می‌کند و اهمیت مدیترانه وسیع‌تر منطقه تماس اولیه بالکان مدرن را بازیابی می‌کند. این جلد با ارائه مکالمه‌ای بدیع بین مطالعات ترجمه، مطالعات مدیترانه‌ای، و تاریخ زندگی‌نویسی، استدلال می‌کند که شیوه‌های اژدها در ترجمه، عبور از مرز و تحرک کلید تجارب و عملکرد آنها از خود است.

این کتاب خواندنی ضروری برای تاریخ مدیترانه اولیه مدرن، خود-روایت ها، ونیز، امپراتوری عثمانی، و اروپای جنوب شرقی و همچنین تاریخ ترجمه است. هانس یک روایت واقعاً جذاب ارائه می دهد. یک تاریخ خرد پر از بینش و دیدگاه های غنی.

This microhistory of the Salvagos―an Istanbul family of Venetian interpreters and spies travelling the sixteenth- and seventeenth-century Mediterranean―is a remarkable feat of the historian’s craft of storytelling. With his father having been killed by secret order of Venice and his nephew to be publicly assassinated by Ottoman authorities, Genesino Salvago and his brothers started writing self-narratives. When crossing the borders of words and worlds, the Salvagos’ self-narratives helped navigate at times beneficial, other times unsettling entanglements of empire, family, and translation.

The discovery of an autobiographical text with rich information on Southeastern Europe, edited here for the first time, is the starting point of this extraordinary microbiography of a family’s intense struggle for manoeuvring a changing world disrupted by competition, betrayal, and colonialism. This volume recovers the Venetian life stories of Ottoman subjects and the crucial role of translation in negotiating a shared but fragile Mediterranean. Stefan Hanß examines an interpreter’s translational practices of the self and recovers the wider Mediterranean significance of the early modern Balkan contact zone. Offering a novel conversation between translation studies, Mediterranean studies, and the history of life-writing, this volume argues that dragomans’ practices of translation, border-crossing, and mobility were key to their experiences and performances of the self.

This book is an indispensable reading for the history of the early modern Mediterranean, self-narratives, Venice, the Ottoman Empire, and Southeastern Europe, as well as the history of translation. Hanß presents a truly fascinating narrative; a microhistory full of insights and rich perspectives.