Nanotechnologies, Hazards and Resource Efficiency: A Three-Tiered Approach to Assessing the Implications of Nanotechnology and Influencing its Development

نانوتکنولوژی اغلب به عنوان یک فناوری توانمند و 1 نوآوری اساسی توصیف می‌شود، یعنی انتظار می‌رود که منجر به پیشرفت‌های نوآورانه متعددی در متنوع‌ترین زمینه‌های فناوری و حوزه‌های کاربردی در جامعه و بازار شود. اعتقاد بر این است که این فناوری پتانسیل تغییرات گسترده ای را دارد که در نهایت بر همه زمینه های زندگی تأثیر می گذارد. چنین تغییراتی بدون شک پیامدهای قوی برای جامعه و محیط زیست خواهد داشت و نه تنها اثرات مطلوب و مورد نظر مانند نوآوری در قالب بهبود محصولات، مواد و مواد را به همراه خواهد داشت. رشد اقتصادی؛ مشاغل جدید برای کارگران ماهر؛ کمک به محیط زیست؛ و گام های بعدی به سمت کسب و کار پایدار، اما همچنین عوارض و پیامدهای جانبی غیرمنتظره و نامطلوب. با توجه به بازه‌های زمانی که احتمالاً پتانسیل کامل نانوتکنولوژی 2 آشکار می‌شود، M. C. Roco (2002:5) مراحل یا نسل‌های زیر را برای نمونه‌های اولیه صنعتی و توسعه تجاری آنها شناسایی کرد: گذشته و حال: استفاده «تصادفی» از فناوری نانو. . برای مثال، کربن سیاه قرن‌هاست که استفاده می‌شود. کاربردهای خاص تر، جدا شده (کاتالیست ها، کامپوزیت ها، و غیره) از اوایل دهه نود مورد استفاده قرار گرفته اند. نسل اول: نانوساختارهای غیرفعال (حدود 2001). کاربرد به ویژه در زمینه پوشش ها، نانوذرات، مواد حجیم (فلزات نانوساختار، پلیمرها و سرامیک ها). نسل دوم: نانوساختارهای فعال (حدود 2005). زمینه های کاربرد: به ویژه در ترانزیستورها، عوامل تقویت کننده، ساختارهای تطبیقی ​​و غیره.

Nanotechnology is frequently described as an enabling technology and 1 fundamental innovation, i.e. it is expected to lead to numerous innovative developments in the most diverse fields of technology and areas of app- cation in society and the marketplace. The technology, it is believed, has the potential for far-reaching changes that will eventually affect all areas of life. Such changes will doubtlessly have strong repercussions for society and the environment and bring with them not only the desired and intended effects such as innovations in the form of improvements to products, pr- esses and materials; economic growth; new jobs for skilled workers; relief for the environment; and further steps toward sustainable business, but also unexpected and undesirable side effects and consequences. With respect to the time spans in which nanotechnology’s full potential 2 will presumably unfold, M. C. Roco (2002:5) identified the following stages or generations for industrial prototypes and their commercial expl- tation: Past and present: The “coincidental” use of nanotechnology. Carbon black, for example, has been in use for centuries; more specific, isolated applications (catalysts, composites, etc.) have been in use since the early nineties. First generation: Passive nanostructures (ca. 2001). Application p- ticularly in the areas of coatings, nanoparticles, bulk materials (nan- tructured metals, polymers, and ceramics). Second generation: Active nanostructures (ca. 2005). Fields of appli- tion: particularly in transistors, reinforcing agents, adaptive structures, etc.