دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: کتاب های خودآموز ویرایش: نویسندگان: Julie Tarney, Diane Ehrensaft سری: ISBN (شابک) : 9780299310608 ناشر: University of Wisconsin Press سال نشر: 2016 تعداد صفحات: 236 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب My Son Wears Heels: One Mom’s Journey from Clueless to Kickass به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پسر من کفش پاشنه دار می پوشد: سفر یک مادر از نادان به کیکاس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
فینالیست خانواده و روابط، پیشگفتار جوایز کتاب INDIE تربیت کودک خلاق جنسیتی از کودک نوپا تا بزرگسال در سال 1992، تنها فرزند جولی تارنی، هری، به او گفت: "در سرم من یک دختر هستم." او دو ساله بود. جولی نمیدانست این به چه معناست. او احساس سردرگمی کرد. آیا نقش او تشویق و حمایت از فرزندش نبود؟ مطمئناً او مجبور بود برای ابراز خود محدودیت هایی تعیین کند - یا اینطور بود؟ آیا او مورد آزار و اذیت قرار می گیرد؟ آیا او می تواند کار درست را انجام دهد؟ کار درست چی بود؟ اینترنت کمکی نمی کرد، زیرا اینترنت وجود نداشت. و هیچ کتابی برای مادری وجود نداشت که تلاش میکرد تا کودک نوپایی را که ایدههای مشخصی درباره جنسیت خود داشت، بدون توجه به اینکه چگونه طبیعت به او اعطا کرده بود، درک کند. اصطلاحاتی مانند تراجنسیتی، جنسیتی ناسازگار، و جنسیت خلاق نادر بودند یا وجود نداشتند. با این حال، کارشناسان جریان اصلی وجود داشتند که این نظریه را مطرح کردند که یک پسر "خانم" نتیجه یک مادر سلطه گر است. جولی باورش نمی شد. او نمیخواست به آنچه همسایههایش فکر میکنند اهمیت بدهد، اما اهمیت میداد. «مادر سلطه گر» به معنای کنترل کننده مادر بود. منظورش مادر بد بود منظورش مادرش بود جولی که از خودش الگوی مثبتی نداشت، و ترس از قضاوت شدن بهعنوان مادری که پسرش را «بیش از حد زنانه» میکرد، راهی غیرمنتظره والدین شد. با وجود برخی اشتباهات و بدون نقشه ای که او را راهنمایی کند، یاد گرفت که بر غرایز خود تکیه کند. او با دقت گوش داد، ذهنش باز بود و تا زمانی که هری خوشحال بود، به او اجازه داد تا راه را هدایت کند. جولی در نهایت متوجه شد که هری میدانست که او کیست. کار او صرفاً دوست داشتن و حمایت بی قید و شرط از او بود و به او اجازه می داد خود واقعی او باشد. این داستان مادری که منحصر به فرد بودن فرزندش و خودش را در آغوش میکشد در همه خانوادهها طنینانداز خواهد شد. ستایش تارنی یک کار استثنایی در ردیابی خط زیگزاگی هویت شخصی هری و یادآوری سوالات اجتناب ناپذیری که در طول راه پرسیده می شود انجام می دهد. - نقد و بررسی کتاب نیویورک تایمز روایتی به یاد ماندنی از سفر یک جوان به سوی هویت شخصی و راهنمای ارزشمند والدین برای دوران جدیدی از آگاهی و پذیرش جنسیت. - نقدهای پیشگفتار این کتاب نه تنها یک رابطه به یاد ماندنی مادر و پسر را شرح میدهد، بلکه نشان میدهد که بهترین فرزندپروری آن گونهای است که کودک را به زور به آن چیزی که باید باشد تبدیل نمیکند، بلکه با محبت به او این آزادی را میدهد که مسیر خاص خودش را دنبال کند یک خاطره بیهراس باز و صریح.» - بررسی های Kirkus روایتی زنده، صمیمانه و در نهایت شادی آور از سفر یک مادر که پسری را تربیت می کند که طبق کتاب «جنسیت» نمی کند. جولی تارنی به ما نشان میدهد که هیچ حقی به اندازه حق ما برای متفاوت بودن وجود ندارد، و هیچ هدیهای بزرگتر از دوست داشتن آنها برای فرزندانمان وجود ندارد.» - هریت لرنر، نویسنده رقص خشم «این روایت هیجانانگیز از تربیت یک کودک ناسازگار با جنسیت به ما یادآوری میکند که در بیست سال گذشته چقدر پیشرفت کردهایم، و همچنین تا چه حد هنوز باید پیش برویم. تارنی به ما نشان می دهد که در حالی که هیچ «حباب نوری» وجود ندارد که بتواند از فرزندان ما در برابر همه آسیب ها محافظت کند، اما عشق بی قید و شرط والدین مؤثرترین زره از همه است. جسیکا هرتل، نویسنده همکار I Am Jazz «به طور سنتی، مادران کودکان خلاق جنسیتی کاملاً ساکت می شدند. هیچ مادری برای گفتن داستانش حاضر نمی شود، مگر اینکه بخواهد به طور عمومی و اخلاقی محکوم شود. در این پرتو تاریخی، پسرم کفش پاشنهدار میپوشد هم متجاوزانه و هم متعالی است.» - دایان ارنسفت، نویسنده کتاب کودک خلاق جنسیتی، از پیشگفتار «پسر من کفش پاشنهدار میپوشد، یک صفحهگردان غیرمنتظره است، که توسط اشتیاق مادری هدایت میشود که هیچ راهنمایی برای درک و حمایت از یک کودک خلاق جنسیتی ندارد. جولی تارنی با تلخی سفر خود را در داستانهای صریح در مورد تعامل با خانواده، دوستان، مدرسه، و از همه مهمتر، تلاش مداوم خود برای تبدیل شدن به بهترین والدینی که میتواند باشد، آشکار میکند. هر پدر و مادری می تواند از این داستان نشاط آور درس بگیرد.» - درو تالیابو، مدیر اجرایی PFLAG NYC «روایتی روشنتر و هیجانانگیز از تربیت یک پسر دخترانه بسیار باهوش و خوددار.» —ویل فلوز، نویسنده کتاب پسران مزرعه جولی تارنی با صراحت، شوخ طبعی و شوخ طبعی، مبارزات و پیروزی های بزرگ کردن کودکی را بیان می کند که کاملاً واضح است که چه کسی است، حتی زمانی که دیگران آن را زیر سوال می برند. من خودم را هم اشک آلود و هم می خندیدم، اما بیشتر به آینده امیدوار بودم. این داستان قدرتمند را نباید از دست داد.» هکتور تورس، نویسنده همکار ساختن یک مرد بهتر
Finalist for Family and Relationships, Foreword INDIE Book Awards Raising a gender creative child from toddler to adult In 1992, Julie Tarney’s only child, Harry, told her, “Inside my head I’m a girl.” He was two years old. Julie had no idea what that meant. She felt disoriented. Wasn’t it her role to encourage and support her child? Surely she had to set some limits to his self-expression—or did she? Would he be bullied? Could she do the right thing? What was the right thing? The internet was no help, because there was no internet. And there were zero books for a mom scrambling to understand a toddler who had definite ideas about his gender, regardless of how Nature had endowed him. Terms such as transgender, gender nonconforming, and gender creative were rare or nonexistent. There were, however, mainstream experts who theorized that a “sissy” boy was the result of a domineering mother. Julie couldn’t believe it. She didn’t want to care what her neighbors thought, but she did care. “Domineering mother” meant controlling mother. It meant bad mother. It meant her mother. Lacking a positive role model of her own, and fearful of being judged as a mom who was making her son “too feminine,” Julie embarked on an unexpected parenting path. Despite some missteps, and with no map to guide her, she learned to rely on her instincts. She listened carefully, kept an open mind, and as long as Harry was happy, she let him lead the way. Julie eventually realized that Harry knew who he was all along. Her job was simply to love and support him unconditionally, allowing him to be his authentic self. This story of a mother embracing her child’s uniqueness and her own will resonate with all families. Praise “Tarney does an exceptional job of tracing the zigzagging line of Harry’s self-identity and recalling the inevitable questions asked along the way.” —New York Times Book Review “A memorable account of one young person’s journey toward self-identity and a valuable parenting guide for a new era of gender awareness and acceptance.” —Foreword Reviews “Not only does the book chronicle an especially memorable mother-son relationship, it also suggests that the best parenting is the kind that does not forcibly mold a child into what he/she ‘should’ be but lovingly allows him/her the freedom to follow his/her own special path. A fearlessly open and frank memoir.” —Kirkus Reviews “A vivid, heartfelt, and ultimately joyful account of one mother’s journey raising a son who did not ‘do gender’ by the books. Julie Tarney shows us that there is no right so precious as our right to be different, and no greater gift we can give to our children than loving them for who they are.” —Harriet Lerner, author of The Dance of Anger “This riveting account of parenting a gender-nonconforming child reminds us of how far we’ve come in the past twenty years, and also how far we have yet to go. Tarney shows us that, while there is no ‘bubble of light’ that can protect our children from all injuries, a parent’s unconditional love is the most effective armor of all.” —Jessica Herthel, coauthor of I Am Jazz “Traditionally, mothers of gender creative children were totally silenced. No mother would ever come forward to tell her story, unless she wanted to be skewered publicly and morally condemned. In that historical light, My Son Wears Heels is both transgressive and transcendent.” —Diane Ehrensaft, author of The Gender Creative Child, from the foreword “My Son Wears Heels is an unexpected page-turner, driven by the passion of a mother with no guideposts to understand and support a gender creative child. Julie Tarney poignantly lays bare her journey in frank tales about interactions with family, friends, schools, and, not least, the constant stretching of herself to be the best parent she can be. Every parent can learn from this uplifting story.” —Drew Tagliabue, executive director, PFLAG NYC “An insightful, exhilarating account of parenting a remarkably savvy and self-possessed girly-boy.” —Will Fellows, author of Farm Boys “With candor, wit, and humor, Julie Tarney lays out the struggles and triumphs of raising a child who was very clear about who he was, even when everyone else questioned it. I found myself both teary-eyed and laughing, but mostly hopeful about the future. This powerful tale is not to be missed.” —Héctor Torres, coauthor of Building a Better Man
Contents......Page 8
Foreword by Diane Ehrensaft......Page 10
How Do You Know I’m a Boy?......Page 26
The Toilet Paper Bride......Page 40
The Dress-Up Box......Page 60
Out of the Closet......Page 78
Not Like Other Boys......Page 102
Four Bullies Suspended......Page 124
From Blue Wig to Hedwig......Page 144
Harry Decides......Page 164
The Pain in Spain......Page 178
The Graduation Stilettos......Page 196
The Glass Half Full......Page 214
Epilogue: The Night Jesus Wore Lace......Page 226
Acknowledgments......Page 234
Resources for Families and Youth......Page 236