My Dyslexia

\"یک داستان موفقیت... مدرکی که نشان می‌دهد می‌توان از بیماری فراتر رفت و به اصطلاح محدودیت‌های مغزی آن را نادیده گرفت.\"—Daily Beastعلی‌رغم برنده شدن جایزه پولیتزر برای شعر در در سال 2008، فیلیپ شولتز هرگز نتوانست احساس تبعید شدن به «کلاس ساختگی» در مدرسه را از بین ببرد، جایی که معلمان و همسالانش تا حد زیادی او را نادیده گرفتند و انتظار موفقیت را نداشتند. تا سال‌ها بعد، زمانی که بزرگ‌ترین پسرش مبتلا به نارساخوانی تشخیص داده شد، شولتز متوجه شد که او نیز از همین بیماری رنج می‌برد.

شولتز در خاطرات تکان‌دهنده‌اش دوران کودکی دشوار و درک جدید خود را از خود نشان می‌دهد. سال های اول. با انجام این کار، او نشان می دهد که چگونه پسری که تا یازده سالگی خواندن را یاد نگرفته بود، با قدرت قاطعیت به شاعری برنده جایزه تبدیل شد. اقدام متعادل کننده او - زندگی به عنوان عضوی از خانواده ای که نه یک بلکه دو نارساخوان دارد و با موفقیت های فکری و خلاقانه او به عنوان نویسنده مقابله می کند - داستانی الهام بخش از نقاط قوت ذهن انسان را آشکار می کند.

"A success story . . . proof that one can rise above the disease and defy its so-called limitations on the brain."—Daily BeastDespite winning the Pulitzer Prize for Poetry in 2008, Philip Schultz could never shake the feeling of being exiled to the "dummy class" in school, where he was largely ignored by his teachers and peers and not expected to succeed. Not until many years later, when his oldest son was diagnosed with dyslexia, did Schultz realize that he suffered from the same condition.

In his moving memoir, Schultz traces his difficult childhood and his new understanding of his early years. In doing so, he shows how a boy who did not learn to read until he was eleven went on to become a prize-winning poet by sheer force of determination. His balancing act—life as a member of a family with not one but two dyslexics, countered by his intellectual and creative successes as a writer—reveals an inspiring story of the strengths of the human mind.