My argument with the Gestapo: a macaronic journal

از میان آثار منثور کاملی که توماس مرتون قبل از ورودش به نظم سیسترسین در سال 1941 نوشت، تنها بحث من با گشتاپو باقی مانده است – شاید تا حدی به این دلیل که مرتون از دیدن آن کتابی دست کشید . اگرچه اولین بار پس از مرگ او در سال 1968 ظاهر شد، اما او ترتیب انتشار آن را داده بود، مقدمه ای برای آن نوشته بود و از این که سرانجام بخشی از آثار منتشر شده او شود، خوشحال بود. بحث من با گشتاپو حکایت از ماجراهای مرد جوانی دارد که به وضوح با نام توماس مرتون شناخته می شود، که از آمریکا به اروپا سفر می کند تا جنگ با آلمان را از دیدگاه یک شاعر گزارش کند. او از جنگ متنفر است، اما مجبور است با آن کنار بیاید. یک حس فراگیر از دنیای رویا یا توهم وجود دارد که با ابزار قطعاتی که به زبان ماکارونی نوشته شده است، که از ریشه های چند زبانه ابداع شده است، برای طنز و تقلید سخنان تبلیغاتی سیاسی مربوط به جنگ تقویت می شود. یک کار خیالی...

Of the full-length prose works that Thomas Merton wrote before he entered the Cistercian Order in 1941, only My Argument with the Gestapo has survived––perhaps in part because it was a book that Merton never ceased wanting to see in print. Although it first appeared after his death in 1968, he had arranged for its publication, written a foreword for it, and was delighted with the prospect of its at last becoming a part of his published works. My Argument with the Gestapo tells of the adventures of a young man, clearly identified by the name Thomas Merton, who travels from America to Europe to report on the war with Germany from the viewpoint of a poet. He hates the war, yet is driven to come to terms with it. There is a pervading sense of dreamworld or hallucination, heightened by the device of passages written in a macaronic language, invented from multilingual roots, to satirize and parody political propaganda speeches dealing with the war. A work of imagination...