Muslim Cosmopolitanism in the Age of Empire

جهان وطنی مسلمان در عصر امپراتوری داستان های پنج محقق مسلمان هندی را بازیابی می کند که پس از قیام 1857 ، توسط مقامات انگلیسی شکار شدند، خانه های خود را در هند به مقصدهایی مانند قاهره، مکه و استانبول ترک کردند و در یک شبکه روشنفکر پان اسلامی در اوج امپراتوری بریتانیا و عثمانی مشارکت فعال داشتند. سیما علوی این شبکه را دنبال می‌کند که در عصر امپراتوری متولد شد، که اساس حساسیت جهانی مسلمانان شد - نوعی وابستگی سیاسی و فرهنگی که امروزه مانند قرن گذشته با ایده‌های ملی رقابت می‌کند.

علوی با نشان دادن اینکه این شبکه‌های مسلمان به امپراتوری‌های اروپایی وابسته هستند و حساسیت آن‌ها به روش‌های ظریف بسیاری توسط غرب شکل گرفته است، این ایده را به چالش می‌کشد که همه ساختارهای پان‌اسلامیک ضد غرب یا طرفدار آن هستند. خلافت. در واقع، هژمونی امپریالیستی غرب به پیوندهای مسلمانان بین آسیایی قدرت بخشید که به امپراتوری های اروپایی ادامه دادند. با انحراف از ایده قرون وسطایی umma، این جامعه جهان وطنی جدید بر اجماع در مسائل اعتقادی، آیینی، و عبادت تاکید کرد و الهام گرفت اصلاحات لیبرال سپس در جهان عثمانی مورد توجه قرار گرفت. علوی با تعامل برابر با جهان جنوب آسیا و عثمانی و با بیان داستانی غیراروپایی از مدرنیته جهانی بدون نادیده گرفتن اهمیت امپراتوری بریتانیا، زمینه جدیدی را در نگارش تاریخ قرن نوزدهم ایجاد می کند.

Muslim Cosmopolitanism in the Age of Empire recovers the stories of five Indian Muslim scholars who, in the aftermath of the uprising of 1857, were hunted by British authorities, fled their homes in India for such destinations as Cairo, Mecca, and Istanbul, and became active participants in a flourishing pan-Islamic intellectual network at the cusp of the British and Ottoman empires. Seema Alavi traces this network, born in the age of empire, which became the basis of a global Muslim sensibility—a form of political and cultural affiliation that competes with ideas of nationhood today as it did in the previous century.

By demonstrating that these Muslim networks depended on European empires and that their sensibility was shaped by the West in many subtle ways, Alavi challenges the idea that all pan-Islamic configurations are anti-Western or pro-Caliphate. Indeed, Western imperial hegemony empowered the very inter-Asian Muslim connections that went on to outlive European empires. Diverging from the medieval idea of the umma, this new cosmopolitan community stressed consensus in matters of belief, ritual, and devotion and found inspiration in the liberal reforms then gaining traction in the Ottoman world. Alavi breaks new ground in the writing of nineteenth-century history by engaging equally with the South Asian and Ottoman worlds, and by telling a non-Eurocentric story of global modernity without overlooking the importance of the British Empire.