دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Musicality in Theatre: Music As Model, Method and Metaphor in Theatre-Making
دانلود کتاب موزیکال در تئاتر: موسیقی به عنوان الگو، روش و استعاره در تئاترسازی
مشخصات کتاب
Musicality in Theatre: Music As Model, Method and Metaphor in Theatre-Making
ویرایش: [New edition]
نویسندگان: Prof Dr David Roesner
سری: Ashgate Interdisciplinary Studies in Opera
ISBN (شابک) : 1409461017, 1409461025
ناشر: Ashgate Pub Co
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 305
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 32,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Musicality in Theatre: Music As Model, Method and Metaphor in Theatre-Making به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب موزیکال در تئاتر: موسیقی به عنوان الگو، روش و استعاره در تئاترسازی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب موزیکال در تئاتر: موسیقی به عنوان الگو، روش و استعاره در تئاترسازی
همانطور که رابطه پیچیده بین موسیقی و تئاتر در دوره مدرن و پسامدرن تکامل یافته و تغییر کرده است، موسیقی همچنان در تحولات کلیدی شیوه های نمایشی تأثیرگذار بوده است. در این مطالعه موسیقیایی در تئاتر، دیوید روزنر دیدگاه تجدید نظر شده ای از ماهیت رابطه ارائه می دهد. دیدگاه جدید ناشی از دو تغییر در تمرکز است: از یک سو، روزنر به طور خاص بر تئاترسازی – یعنی فرآیندهای خلق تئاتر – تمرکز می کند، از سوی دیگر، او مفهوم «موسیقی بودن» را در گفتمان های تاریخی و معاصر دنبال می کند. به‌عنوان محرک نوآوری تئاتر و ویژگی‌های زیبایی‌شناختی، با تمرکز بر کیفیت‌های موسیقی، استعاره‌ها و اصول برگرفته از طیف وسیعی از ژانرها. و حس موسیقیایی را در فرآیندهای آموزشی و کارگردانی و در اجراها ادغام کنید. مطالعه او هم تغییرات مستمر در درک موسیقی به عنوان الگو، روش و استعاره برای تئاتر و اینکه چگونه مفاهیم مختلف موسیقی تأثیر حیاتی بر نوآوری تئاتر در 150 سال گذشته داشته است را نشان می دهد. بنابراین موسیقایی به مفهومی مکمل برای تئاتر تبدیل می‌شود و به برجسته‌کردن آنچه که در یک فرم هنری است و همچنین به توضیح کشش آن در سایر اشکال هنری و حوزه‌های زندگی کمک می‌کند. دامنه نظری کتاب از طیف گسترده ای از مطالعات موردی توسعه یافته است، که برخی از آنها بازخوانی کلاسیک های تاریخ تئاتر (آپیا، میرهولد، آرتو، بکت) است، در حالی که برخی دیگر پزشکان کمتر مورد بحث را معرفی یا کشف می کنند. جو چایکین، توماس برنهارد، الفریده جیلینک، مایکل تالهایمر و کارین بییر
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
As the complicated relationship between music and theatre has evolved and changed in the modern and postmodern periods, music has continued to be immensely influential in key developments of theatrical practices. In this study musicality in the theatre, David Roesner offers a revised view of the nature of the relationship. The new perspective results from two shifts in focus: on the one hand, Roesner concentrates in particular on theatre-making - that is the creation processes of theatre - on the other, he traces a notion of 'musicality' in the historical and contemporary discourses as driver of theatrical innovation and aesthetic dispositif, focusing on musical qualities, metaphors and principles derived from a wide range of genres.Roesner looks in particular at the ways in which those who attempted to experiment with, advance or even revolutionize theatre often sought to use and integrate a sense of musicality in training and directing processes and in performances. His study reveals both the continuous changes in the understanding of music as model, method and metaphor for the theatre and how different notions of music had a vital impact on theatrical innovation in the past 150 years. Musicality thus becomes a complementary concept to theatricality, helping to highlight what is germane to an art form as well as to explain its traction in other art forms and areas of life. The theoretical scope of the book is developed from a wide range of case studies, some of which are re-readings of the classics of theatre history (Appia, Meyerhold, Artaud, Beckett), while others introduce or rediscover less-discussed practitioners such as Joe Chaikin, Thomas Bernhard, Elfriede Jelinek, Michael Thalheimer and Karin Beier
