Murder Was Not a Crime: Homicide and Power in the Roman Republic

جودی گاگان با شروع مطالعه منحصر به فرد حقوق جزای روم، درک جدیدی از ماهیت پویایی‌های قدرت اجتماعی و سیاسی در دولت جمهوری ایجاد کرده است. با آشکار کردن رابطه معنادار بین قدرت سیاسی و نگرش نسبت به قتل در جمهوری روم، قتل جرم نبود یک نظام حقوقی را توصیف می کند که از طریق آن به خانواده ها (و نه دولت) قدرت داده می شد تا برای آنها مجازات تعیین کنند. قتل.

با مفاهیمی که می‌تواند بنیادی‌ترین باورها را در مورد جمهوری روم تغییر دهد، تحقیقات گاگان معتقد است که قوانین جزایی روم شامل قانون خاصی علیه قتل نمی‌شد، اگرچه قبل از سرنگونی حکومت روم این کار را انجام داده بود. سلطنت گوگان استدلال می‌کند که در حالی که پادشاهان احساس می‌کردند انحصار قدرت کشتن را ضروری می‌دانستند، مرحله جمهوری شکلی از دولت غیرمتمرکز را به وجود آورد که خود را در برابر یک عمل قتل آسیب‌پذیر نمی‌دید. و قدرتی که در اختیار خانواده‌ها بود، تضمین می‌کرد که دولت مسئولیت مجازات خشونت‌های قتل را به عهده نخواهد گرفت.

با تکیه بر قوانین و منابع ادبی باقیمانده رومی، قتل جرم نبود همچنین "قانون قتل" دیکتاتور سولا را بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که فاقد هرگونه مفهوم دولتی از قتل و قتل است. در عوض صرفاً مجموعه ای از قوانین قبلی بود که مسمومیت، آتش سوزی و حمل سلاح را سرکوب می کرد. گاگان با تفسیر مجدد طیفی از سناریوها، تمایزات جدیدی بین سرپرست خانواده پدری و قدرت او بر زندگی و مرگ، در مقابل قدرت کنسول‌ها و پراتورها برای فرماندهی و کشتن ایجاد می‌کند.

Embarking on a unique study of Roman criminal law, Judy Gaughan has developed a novel understanding of the nature of social and political power dynamics in republican government. Revealing the significant relationship between political power and attitudes toward homicide in the Roman republic, Murder Was Not a Crime describes a legal system through which families (rather than the government) were given the power to mete out punishment for murder.

With implications that could modify the most fundamental beliefs about the Roman republic, Gaughan's research maintains that Roman criminal law did not contain a specific enactment against murder, although it had done so prior to the overthrow of the monarchy. While kings felt an imperative to hold monopoly over the power to kill, Gaughan argues, the republic phase ushered in a form of decentralized government that did not see itself as vulnerable to challenge by an act of murder. And the power possessed by individual families ensured that the government would not attain the responsibility for punishing homicidal violence.

Drawing on surviving Roman laws and literary sources, Murder Was Not a Crime also explores the dictator Sulla's "murder law," arguing that it lacked any government concept of murder and was instead simply a collection of earlier statutes repressing poisoning, arson, and the carrying of weapons. Reinterpreting a spectrum of scenarios, Gaughan makes new distinctions between the paternal head of household and his power over life and death, versus the power of consuls and praetors to command and kill.