Murder in Notting Hill

حقیقت در مورد یکی از بدنام ترین قتل های نژادی بریتانیا هرگز فاش نشده است. حوالی نیمه شب 17 می 1959، یک باند سفیدپوست به نجار 32 ساله آنتیگوا، کلسو کوکرین در یکی از خیابان های زاغه نشین ناتینگ هیل کمین کردند. پس از یک درگیری کوتاه، یکی از آنها چاقو را در قلب او فرو کرد. این تاثیر به اندازه پس لرزه قتل استیون لارنس بیش از چهل سال بعد عمیق بود. تابستان قبل ناتین هیل توسط شورش های نژادی تشنج شده بود. فاشیست‌های سر اسوالد مازلی و کالین جردن در آن منطقه به آشوب کشیدند. بنابراین، خبر یک مرد بیگناه پشتی که در غرب لندن با چاقو زخمی شد، از وایت هال تا دریای کارائیب طنین انداز شد. و زمانی که پلیس نتوانست قاتل را دستگیر کند، بسیاری از سیاهپوستان معتقد بودند که اگر قربانی سفیدپوست بود اوضاع فرق می کرد. قتل در ناتینگ هیل حکایتی از خانه های در حال فروپاشی است که به زمین بازی میلیونرها تبدیل شده اند، طبقه کارگر سفیدپوست در حال محو شدن منطقه، و در نهایت حجابی که بر گذشته برداشته شده است. قسمتی که دونیت، بخشی اجتماعی...

The truth about one of Britain's most infamous race murders has never been revealed. At around midnight on May 17 1959, a white gang ambushed 32-year-old Antiguan carpenter Kelso Cochrane on a Notting Hill slum street. After a brief scuffle one of them plunged a knife into his heart. The impact was as profound as the aftershock of Stephen Lawrence's murder more than forty years later. The previous summer Notting Hill had been convulsed by race riots. The fascists Sir Oswald Mosley and Colin Jordan were agitating in the area. So the news of an innocent back man stabbed in west London reverberated from Whitehall to the Caribbean. And when the police failed to catch the killer, many black people believed it would have been different if the victim had been white. Murder in Notting Hill is a tale of crumbling tenements transformed into a millionaires' playground, of the district's fading white working class, and of a veil finally being lifted on the past. Part whodunnit, part social...