Moving the Masses: Bus-Rapid Transit (BRT) Policies in Low Income Asian Cities: Case Studies from Indonesia

حمل و نقل عمومی در شهرهای کم‌درآمد آسیایی (LIA) نمی‌تواند نیازهای جابجایی مردم را برآورده کند، انتشار گازهای گلخانه‌ای (GHG) بالایی تولید می‌کند و طرد اجتماعی را بدتر می‌کند. به دنبال پروژه های موفقیت آمیز حمل و نقل سریع اتوبوس (BRT) در بوگوتا و کوریتیبا، کشورهای LIA BRT را در شهرهای بزرگ تا متوسط ​​خود ترویج کردند. با این حال، ساختار سیاسی و نهادی متمایز از شهرهای LIA، اجرای آنها را دشوار می کند. این کتاب با بررسی برنامه‌ریزی و اجرای پروژه‌های BRT، با در نظر گرفتن باندونگ و سورابایا در اندونزی به عنوان مطالعات موردی، تنش‌های سیاستی را بررسی می‌کند. BRT را تجزیه و تحلیل می‌کند تا بفهمد که چگونه شکاف‌های قدرت و ارتباطات در روابط نهادی بین بازیگران مختلف در سطوح مختلف حکمرانی باعث ایجاد تضاد می‌شود، و نتیجه می‌گیرد که سیاست‌ها و مکانیسم‌های تامین مالی از بالا به پایین باعث تنش در روابط بین‌دولتی می‌شوند. همچنین دریافت که راه‌حل‌های BRT تنش‌های سیاسی-اجتماعی ناشی از واقعیت‌های اجتماعی-اقتصادی و پویایی‌های سیاسی محلی را ایجاد می‌کند که ساختار شهر، الگوهای تحرک و ظرفیت در حل و فصل منازعات را شکل می‌دهد. راه حل BRT روی هم تنش گفتمانی ایجاد کرد زیرا گفتمان های متضاد با مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی محلی همسو نبودند. این کتاب نیاز به در نظر گرفتن نقش حیاتی بازیگران اجتماعی و سیاسی محلی، نهادها و فرآیندهای برنامه ریزی را در هنگام پاسخگویی و شکل دادن به سیاست هایی که توسط سطوح بالاتر تحمیل می شود، برجسته می کند.

Public transport in low-income Asian (LIA) cities fails to meet people’s mobility needs, generates high greenhouse gas (GHG) emissions and worsens social exclusion. Following successful Bus Rapid Transit (BRT) projects in Bogota and Curitibá, LIA countries promoted BRT in their large to medium-sized cities. However, the political and institutional structure distinctive to LIA cities makes their implementation difficult. This book investigates policy tensions by examining the planning and attempted implementation of BRT projects, taking Bandung and Surabaya in Indonesia as case studies. It analyses BRT to understand how power and communication gaps in institutional relationships between different actors at multiple levels of governance create conflict, and concludes that top-down policies and funding mechanisms cause tension in intergovernmental relationships. It also found that BRT solutions generated socio-political tension arising from the socio-economic realities and local political dynamics that shaped city structure, mobility patterns and capacity in resolving conflicts. The superimposed BRT solution generated discursive tension because conflicting discourses were not aligned with local economic, social, and environmental issues. The book highlights the need to take into consideration the vital role of local social and political actors, institutions and planning processes as they respond to and shape policies that are imposed by higher levels.