Montesquieu and the Discovery of the Social

مونتسکیو را اغلب اولین نظریه پرداز اجتماعی می دانند. امروزه که تعدادی از نویسندگان «پایان امر اجتماعی» را اعلام کرده اند، زمان آن فرا رسیده است که در آغاز آن تجدید نظر کنیم. "کشف امر اجتماعی" به چه معنا بود؟ چه چیزی به کسی اجازه می داد که بگوید که قبلاً نمی شد گفت؟ چه نوع حرکات معرفتی لازم بود تا این کشف ممکن شود؟ این کتاب با تفسیری گسترده و اصلی از روح قوانین به این سؤالات پاسخ می دهد. این نشان می‌دهد که مونتسکیو چندین حس و کاربرد مختلف از امر اجتماعی را ارائه می‌کند، که هر کدام از آنها بر دیگری بنا می‌شوند. نتیجه یک «مفهوم تقسیم‌شده» است که درک‌های بعدی و ساده‌تر را به چالش می‌کشد و به او اجازه می‌دهد تعدادی از شکستگی‌های اصلی مدرنیته ما را روشن کند. فصل آخر بحث را به جلو می آورد و می پرسد چه چیزی را می توان از منتسکیو برای مقابله با بحران کنونی جامعه و رشته های مرتبط با آن بازیابی کرد.

Montesquieu has often been considered the first social theorist. Today, when a number of authors have pronounced 'the end of the social', it is time to reconsider its beginnings. What did it mean to 'discover the social'? What did it allow one to say that could not previously be said? What sorts of epistemological moves were required in order for this discovery to become possible? This book responds to these questions with a wide-ranging, original interpretation of The Spirit of the Laws. It demonstrates that Montesquieu provides several different senses and usages of the social, each of which builds on the others. The result is a 'divided concept' that challenges later, more simplistic understandings, and allows him to illuminate a number of the fractures central to our modernity. The last chapter brings the discussion forward, and asks what can be retrieved from Montesquieu in order to confront the present crisis of the social and its associated disciplines.