Monoclonal Antibodies and Breast Cancer: Proceedings of the International Workshop on Monoclonal Antibodies and Breast Cancer San Francisco, California — November 8–9, 1984

سرطان سینه به عنوان یک بیماری با شیوع بسیار بالا در جمعیت زنان، همواره توجه زیست شناسان، بیوشیمیست ها، آسیب شناسان، جراحان و انکولوژیست ها را به خود جلب کرده است. تنها در ایالات متحده تقریباً 120000 مورد جدید تشخیص داده می شود و 37000 مرگ در سال به عنوان نتیجه ثبت می شود. تشخیص زودهنگام، پیش آگهی روشن و امید به رویکردهای درمانی جدید، شور و شوق محققان را برانگیخته است که با ظهور روش‌های جدیدتر، سعی در به کارگیری آن در رویکردهای مختلف برای بیماران مبتلا به سرطان پستان داشتند. علیرغم تلاش‌هایی که برای ایجاد رویکردهای جدید انجام شد، معرف‌ها و روش‌هایی که از ویژگی‌های خاص بافت پستان بهره می‌بردند به کندی ارائه می‌شد. به طور کلی، بیشتر تکنیک‌های تشخیصی و پیش‌آگهی، آنهایی بودند که به اشتراک گذاشته می‌شدند و برای سایر کارسینوم‌ها به کار می‌رفتند. در اوایل دهه هفتاد ما اولین مجموعه آنتی ژن های مرتبط با بافت اپیتلیال پستان را در موش و انسان کشف کردیم. شناخت چنین گروهی از مولکول‌ها، موجود در غشای کروی چربی شیر، انگیزه‌ای برای مطالعات متعدد در این زمینه‌ها ایجاد کرد. این آنتی ژن های سطح سلول های پستانی در چندین روش تشخیصی مانند روش های رادیویی، هیستوشیمیایی و روش های سنجش سرمی مفید بودند. با این حال، محدودیت‌های ظاهراً ذاتی آنتی‌بادی‌های پلی کلونال تأثیر این رویکردهای جدید را کاهش داد.

Breast cancer, being a disease with very high prevalence in the female population, has permanently attracted the attention of biologists, biochemists, pathologists, surgeons, and oncologists. In the U.S. alone approximately 120,000 new cases are diagnosed and 37,000 deaths a year are recorded as an outcome. Early diagnosis, clear cut prognosis and the hope of new therapeutic approaches has spurred the enthusiasm of researchers, who with the advent of newer methodologies, tried to employ it in different approaches to the breast cancer patient. In spite of the efforts devoted towards the creation of new approaches, reagents and procedures taking advantage of special characteristics of the breast tissue were slow to come. In general, most diagnostic and prognostic techniques were those shared and applied to other carcinomas. In the early seventies we discovered the first sets of antigens associated with breast epithelial tissue both in the mouse and the human. The recognition of such group of molecules, present in the milk fat globule membrane, gave impetus to several studies in these areas. These mammary cell surface antigens proved useful in several diagnostic approaches such as radioimaging, histochemical and serum assay procedures. However, the apparently inherent limitations of polyclonal antibodies reduced the impact of these novel approaches.