Mondrian's Philosophy of Visual Rhythm: Phenomenology, Wittgenstein, and Eastern thought

این جلد به بررسی معنای ریتم بصری از طریق رویکرد منحصربه‌فرد پیت موندریان برای درک ریتم در ساختار ترکیبی نقاشی می‌پردازد، و از فلسفه، زیبایی‌شناسی و فرهنگ ذن ارجاع می‌گیرد. نوآوری آن در ارزیابی مجدد تعریف فراموش شده ریتم به عنوان «ایستایی» یا «ترکیب» است که می توان آن را به تفکر یونان باستان ردیابی کرد. کتاب استدلال می‌کند که این تصور از ریتم را می‌توان بر حسب استراتژی تصویری، از طریق تحلیل نقاشی و خوشنویسی آسیای شرقی نشان داد که تفکر یونانی در مورد ریتم دارای اشتراکات قابل شناسایی است. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه این ایده‌ها در مورد ریتم، رشته‌های مختلف رشد فکری در هنرهای تجسمی را که از رویه‌های فرهنگی زیبایی‌شناختی متفاوت عبور می‌کنند، گرد هم می‌آورند. نئوپلاستیسیسم موندریان به عنوان نمادی از مدرنیسم اوایل قرن بیستم، یک دستاورد جدی نقاشی و فلسفی است. موندریان در نقاشی خود عمیقاً تحت تأثیر تئوسوفی بود که تأثیر خود را از زیبایی‌شناسی شرقی گرفته بود. به ویژه اندیشه آسیای شرقی و هند. با این حال، رویکرد موندریان به ریتم بصری آنقدر ایدئوسنراتیک بود که سهم او در مطالعات ریتم بصری اغلب کمتر شناخته شده است. این جلد نشان می‌دهد که بررسی دقیق نوشته‌ها، تفکر و نقاشی خود موندریان، چیزهای زیادی برای فهماندن جنبه‌های فراموش شده ریتم بصری به محققان دارد. انتقاد معروف رودن از عکاسی ("ورزشکار در حرکت برای همیشه منجمد است") را می توان در مورد زوئوپراکسیسکوپی مایبریج، برداشت آینده سازان از تصاویر استروبوسکوپیک و "برهنه در حال فرود از پله" دوشان استفاده کرد. این جلد از طریق مطالعه تطبیقی ​​بین نقاشی موندریان و این آثار مهم، قرارداد جدیدی را برای شناخت سطح نقاشی به عنوان ریتم بصری آغاز می کند.

This volume investigates the meaning of visual rhythm through Piet Mondrian’s unique approach to understanding rhythm in the compositional structure of painting, drawing reference from philosophy, aesthetics, and Zen culture. Its innovation lies in its reappraisal of a forgotten definition of rhythm as ‘stasis’ or ‘composition’ which can be traced back to ancient Greek thought. This conception of rhythm, the book argues, can be demonstrated in terms of pictorial strategy, through analysis of East Asian painting and calligraphy with which Greek thought on rhythm has identifiable commonalities. The book demonstrates how these ideas about rhythm draw together various threads of intellectual development in the visual arts that cross disparate aesthetic cultural practices. As an icon of early 20th Century Modernism, Mondrian’s neoplasticism is a serious painterly and philosophical achievement. In his painting, Mondrian was deeply influenced by Theosophy, which took its influence from Eastern aesthetics; particularly East Asian and Indian thought. However, Mondrian’s approach to visual rhythm was so ideosynratic that his contribution to studies of visual rhythm is often under-recognized. This volume shows that a close inspection of Mondrian’s own writing, thinking and painting has much to tell scholars about how to understand a long forgotten aspect of visual rhythm. Rodin’s famous criticism of photography (“athlete-in-motion is forever frozen”) can be applied to Muybridge’s zoopraxiscope, the Futurists’ rendition of stroboscopic images, and Duchamp’s “Nude Descending a Staircase.” Through a comparative study between Mondrian’s painting and these seminal works, this volume initiates a new convention for the cognition of the surface of painting as visual rhythm.