Modernism’s Visible Hand: Architecture and Regulation in America

تاریخ پیشگامانه تلاقی تفکر نظارتی و طراحی ساختمان در ایالات متحده

منشأ "دمای اتاق" چیست؟ چه زمانی غذا تازه یا تازه تلقی شد؟ چرا فکر می کنیم مدیریت کارها را کارآمدتر می کند؟ پاسخ به این سؤالات دارای تاریخچه ای با معماری و مقررات در آغاز قرن بیستم است. این تاریخچه فناوری و معماری پیشگام در سیستم‌های کنترل محیطی در دوران طلاکاری با این فرض آغاز می‌شود که تنظیم دما، اقتصاد، حتی تازگی غذاها را می‌توان در روده‌های ساختمان‌ها یافت. از سردخانه‌ها و آزمایشگاه‌های علمی گرفته تا کارخانه‌ها، این زیرساخت‌ها ابتدا زندگی را به گونه‌ای سازماندهی کردند که ما اکنون آن را «مدرن» می‌نامیم.

با تکیه بر طیف وسیعی از منابع آرشیوی ناشناخته قبلی، مایکل عثمان نقش فزاینده فناوری‌های محیطی را بررسی می‌کند. در طراحی ساختمان از اواخر قرن نوزدهم. او نشان می دهد که چگونه معماران کار مهندسان را به عنوان ترموستات ها، هواگیرها و تبرید به خود اختصاص داده و در آن گنجانده اند. او استدلال می کند که این تغییر ارتباط نزدیکی با روندهای فرهنگی و اقتصادی گسترده تر در مدیریت و تنظیم ریسک دارد. این دگرگونی تکامل مدرنیسم معماری و توسعه ساختمان به عنوان یک ماشین را شکل داد. شرکت کنندگان در مقررات - از جمله معماران، دانشمندان، کارآفرینان، مهندسان، مدیران، اقتصاددانان، کارمندان دولت و اصلاح‌طلبان داخلی- به جای فرض نظم طبیعی موجود از قبل، درگیر مدیریت خطاها، بحران‌ها و خطرات ناشی از بی‌سابقه‌های کشور شدند. رشد.

دست مرئی مدرنیسم نه تنها تصور ما را از چگونگی شکل‌دهی سرمایه‌داری صنعتی به محیط ساخته شده گسترش می‌دهد، بلکه برای درک نقش طراحی در مقابله با بحران‌های زیست‌محیطی امروزی نیز حیاتی است.

A groundbreaking history of the confluence of regulatory thinking and building design in the United States

What is the origin of “room temperature”? When did food become considered fresh or not fresh? Why do we think management makes things more efficient? The answers to these questions share a history with architecture and regulation at the turn of the twentieth century. This pioneering technological and architectural history of environmental control systems during the Gilded Age begins with the premise that regulation—of temperature, the economy, even the freshness of food—can be found in the guts of buildings. From cold storage and scientific laboratories to factories, these infrastructures first organized life in a way we now call “modern.”

Drawing on a range of previously unexplored archival resources, Michael Osman examines the increasing role of environmental technologies in building design from the late nineteenth century. He shows how architects appropriated and subsumed the work of engineers as thermostats, air handlers, and refrigeration proliferated. He argues that this change was closely connected to broader cultural and economic trends in management and the regulation of risk. The transformation shaped the evolution of architectural modernism and the development of the building as a machine. Rather than assume the preexisting natural order of things, participants in regulation—including architects, scientists, entrepreneurs, engineers, managers, economists, government employees, and domestic reformers—became entangled in managing the errors, crises, and risks stemming from the nation’s unprecedented growth.

Modernism’s Visible Hand not only broadens our conception of how industrial capitalism shaped the built environment but is also vital to understanding the role of design in dealing with ecological crises today.