Modern Occult Rhetoric: Mass Media and the Drama of Secrecy in the Twentieth Century

یک مطالعه میان رشته ای گسترده درباره رازداری فراگیر در گفتمان فرهنگی، سیاسی و مذهبی آمریکا.

غیبت به طور سنتی به عنوان مطالعه اسرار عمل عرفان یا جادو درک می شود. این کتاب با در نظر گرفتن آن به عنوان یک پدیده بلاغی که با زبان و نمادها گره خورده است و بیش از آنچه که معمولاً تصور می شود برای فرهنگ آمریکایی مرکزیت دارد، درک ما را از غیبت گسترش می دهد.

جاشوا گان به غیبت به عنوان یک اصطلاح نزدیک می شود و راه های موجود در آن را بررسی می کند. که کنش‌های نقد و تفسیر متنی ماهیت غیبی دارند و در شیوه‌های متنوعی مانند دانش‌آموزی دانشگاهی، فراماسونری و تولید تلویزیونی مشهود است. به عنوان مثال، گان به بررسی روش‌هایی می‌پردازد که در آن اصطلاحات تخصصی توسط گروه‌های مختلف اجتماعی و حرفه‌ای، موانعی ایجاد می‌کنند و پنهان‌کاری را تقویت می‌کنند. از جنگ های نظری مطالعات فرهنگی تا وحشت شیطانی که در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 رسانه های عمومی ملی را فرا گرفت، گان نشان می دهد که چگونه تناقض معنایی پنهان، مدفون یا مخفی که نمی تواند در زبان بیان شود بارها و بارها ظاهر می شود. در فرهنگ غربی.

گان استدلال می کند که این الگوهای تکرار شونده از یک اضطراب عمومی و عمومی در مورد زبان و محدودیت های آن ناشی می شوند. در نهایت، بلاغه غیبی مدرن نشان دهنده رابطه ناگسستنی بین زبان، رازداری، و تبلیغات و محوریت سوء ظن در زندگی روزمره ما است.

 

A broadly interdisciplinary study of the pervasive secrecy in America cultural, political, and religious discourse.

The occult has traditionally been understood as the study of secrets of the practice of mysticism or magic. This book broadens our understanding of the occult by treating it as a rhetorical phenomenon tied to language and symbols and more central to American culture than is commonly assumed.

Joshua Gunn approaches the occult as an idiom, examining the ways in which acts of textual criticism and interpretation are occultic in nature, as evident in practices as diverse as academic scholarship, Freemasonry, and television production. Gunn probes, for instance, the ways in which jargon employed by various social and professional groups creates barriers and fosters secrecy. From the theory wars of cultural studies to the Satanic Panic that swept the national mass media in the late 1980s and early 1990s, Gunn shows how the paradox of a hidden, buried, or secret meaning that cannot be expressed in language appears time and time again in Western culture.

These recurrent patterns, Gunn argues, arise from a generalized, popular anxiety about language and its limitations. Ultimately, Modern Occult Rhetoric demonstrates the indissoluble relationship between language, secrecy, and publicity, and the centrality of suspicion in our daily lives.